Nu zijn er nog welgeteld twee dagen tot ik van Narvik weg ga. Van woensdag tot vrijdag hebben we een afsluitingskamp voor Noord-NW en van vrijdag tot zaterdag wordt iedereen in Oslo verzameld en zaterdag ben ik thuis. Ik zal jullie niet moeten vertellen dat het nog twee stressvolle dagen worden. Natuurlijk ben ik nog niet begonnen met pakken en er zijn nog een hele boel mensen waar ik afscheid van moet nemen; twee dingen die ik probeer uit te stellen tot het allerlaatste.
Toen ik vorig jaar besliste om deel te nemen in een uitwisselingsprogramma naar Noorwegen heb ik veel verschillende reacties gekregen. Sommige vonden het een weggegooid jaar, andere vonden het een ervaring voor het leven. Een groot deel begreep wel niet waarom ik naar NW wou, ik hoor het ze nog zeggen: ”Waarom naar NW als je ook naar USA of Australië kunt?”. Wel, ik kan u vertellen, ik heb er geen seconde spijt van. Ik had dit jaar nodig voor mezelf, ik was nog niet klaar om te studeren. Dit is iets dat ik helemaal alleen heb gedaan en ik ben er mezelf dan ook echt in tegengekomen. Mijn landenkeuze valt ook makkelijk te verklaren; NW sprak mij aan, had iets speciaals in zich met de prachtige natuur en fjorden en is een van de beste landen om in te leven. Ze zeggen wel dat de mensen in NW gesloten zijn, maar het is gewoon een kwestie van ze te leren kennen, en dan zijn ze de meest gastvrije mensen die je je kan denken. Op zich maakt het niet veel uit of je uw jaar hebt aan de andere kant van de wereld of zoals mij, iets dichterbij. Je bent weg uit je vertrouwde omgeving en alles is anders, of je nu om 2000km afstand zit of 20000.
Het is niet gemakkelijk om uitwisselingstudent te zijn. Of je het nu wilt of niet, je bent sowieso niet helemaal dezelfde persoon als je eerst was: je wordt beinvloedt door je omgeving en plots kom je dan in een heel andere en nieuwe omgeving terecht. In België durfde ik gerust te vertellen wat ik over een bepaalde zaak dacht, althans tegen vertrouwde mensen maar, als je pas in uw land komt zijn er geen vertrouwde mensen, alles, maar dan ook echt iedereen en alles is nieuw. Tot de kleinste dingen waar je eigenlijk gewoon nog niet eens over had nagedacht. Ikzelf had het moeilijk in het begin om aan mensen te laten zien wie ik was. Maar na een bepaalde tijd gaat dat beter en kan je jezelf ontplooien, vooral omdat als je de taal kunt, dan word je geintegreerd en maak je meer en betere vrienden. Het is me meerdere keren voorgekomen dat als ik met mensen praat ze naderhand zeggen dat ze wel zin hadden om met mij te praten maar dat ze schrik waren dat ik hun niet zou verstaan. Taal en integratie, het hangt echt samen. Mensen kunnen u op het begin ook als een andere persoon zien dan dat ge eigenlijk zijt. Ik werd eerst gezien als een heel stille persoon, hoewel ik dat eigenlijk niet ben, zodra ik over de verlegenheidsdrempel kom. Ik werd in mijn familie en vrienden gezien als iemand die altijd wel tijd en zin had voor een grapje, om het zo te zeggen, dat kwam altijd wel vlot. Hier werd plots alles in het Engels, wat in mijn geval nu niet bepaald vlot is. Daarom dat ik toen echt gefocuseerd heb op het Noors; ik haatte het om in een noors gesprek plots met Engels te komen, maar ik wou toch graag meepraten dus dan praatte ik nog liever gebrekkig Noors dan Engels. Uitwisselingsstudent zijn is zoveel meer als gewoon een jaar naar een ander land gaan. Het is heel uw vertrouwde omgeving achter laten om zomaar in een andere gegooid te worden waar echt alles nieuw is. Ik weet nog goed hoe ik verloren liep in de stad en verkeerde bussen nam, maar na een paar keer ben je aan zo een dingen ook al weer gewoon. Veel went, maar niet alles.
In dit jaar heb ik goede en minder goede ervaringen gehad, gelukkig wel meer goede dan minder goede, maar ik heb er altijd iets uit gehaald. Ik heb echt onopnoemelijk veel geleerd dit jaar, wat gaat van praktische zaken als op mijn eigen benen staan of simpelweg te breien, tot meer persoonlijke zaken als weten wie ik ben en wat ik wil. Ook heb ik meer om België geleerd, omdat mensen me regelmatig in een gesprek vroegen hoe dit of dat in België was; maar ook over andere landen en culturen in de wereld weet ik meer nu. Het maakt me ook niet uit of ik meerdere uren moet reizen om iemand te bezoeken; er is zoveel meer dan ons kleine België.
Ik ben heel blij dat ik heel mijn jaar doorgebracht heb in 1 gastgezin; een gezin die als echte familie aanvoelen. Ze hebben me verzekerd dat ik altijd welkom ben in hun huis en ik ga echt nog veel contact met hun houden. Mede door hun is NW een deel van mij en heb ik er mijn hart verloren; er zal altijd een stukje van mij ook in NW blijven, want hoe je het ook draait of keert, terug in België zal ik ook niet helemaal dezelfde persoon zijn als hier.
Ik kan niet beschrijven hoe ik alles en iedereen hier ga missen, ik heb hier zoveel mensen leren kennen, mensen waar ik lief en leed mee gedeeld heb. Ik weet dat het allemaal wel wat dramatisch klinkt, want ”NW is niet zo ver, je kan altijd op bezoek gaan”; iets dat waar is en wat ik ook zeker zal doen, maar het zal toch nooit helemaal hetzelfde zijn. Woorden, laat staan Nederlandse woorden, en foto’s kunnen niet beschrijven wat ik hier allemaal heb meegemaakt. Dus als laatste wil ik nog iedereen zeer hard bedanken die me doorheen mijn jaar gesteund heeft. Ik dank jullie allen.
The pursuit of happiness
maandag 27 juni 2011
zaterdag 18 juni 2011
Turist Ruth
Heia. Dit zal wel het voorlaatste blogbericht worden over mijn wilde avonturen in Narvik en omgeving, maar daarom een extra lang; je bent gewaarschuwd.
Na de russetijd was het dus tijd voor examens. Ik had twee schriftelijke examens, Noors als tweede taal en Engels, ik vermoed dat ze beide wel best oke gingen, goed genoeg althans. Zoals al eerder vermeld vond ik het raar dat de leerlingen voor x-aantal schriftelijke examens werden opgeroepen maar het systeem van mondelinge examens is nog vreemder. Er zijn een paar op voorhand vastgelegde tijdspunten in 2 dagen waar je naar school moet komen voor het afroepen van een mogelijk mondeling examen. Een voorbeeld: dinsdag 14 juni is het trekking van godsdienst, wordt uw naam geroepen, krijg je een thema waar je dan 48uur hebt om voor te werken, een powerpoint maken enzo. Wordt je niet opgroepen, heb je vrij tot de volgende trekking wat een paar dagen later is. Ik vind het vooral een stom systeem omdat je dan eigenlijk niks kan planleggen. Maar geen probleem voor mij aangezien ik geen mondelinge examens had. De schriftelijke examens waren trouwens ook wel anders van hoe ik ze gewoon ben in DB; niks gewoon pen en papier. Alles gaat nog steeds via de computer, waar je dan eerst een speciaal dagspaswoord voor krijgt waarmee je dan de opgave kan downloaden. Verder huurt de school gepensioneerden in, 3 in elk lokaal, om een oogje in het zeil te houden en u te volgen als je eten wilt gaan halen of naar het toilet moet. Ze huren ook informatica stunten in van de hogeschool hier, die dan kunnen uitchecken of we op internet zitten te surfen. Als laatste mag je ook niet je naam op je examen schrijven, maar krijg je een speciale code, omdat het examen verbeterd wordt door twee buitenstaanders; iets wat ik dus helemaal vergeten was, natuurlijk. Bizar systeem, toch?
In het hemelvaart weekend, van 1 tot 4 juni, stond er een kleine vakantie naar Lofoten en Vesterålen gepland met mijn ouders; het is de eilandengroep ten westen van Narvik. Woensdag rond 17u vertrokken we en toen zijn we helemaal naar een klein plaatstje gereden in West-Lofoten, Eggum genaamd, waar we rond 11u aankwamen. Die avond was het een gedeeltelijke zonsverduistering; de zon werd voor 48% procent bedekt met de maan. Opzich niet zo heel bijzonder maar de middernachtzon en zonsverduistering komt blijkbaar maar heel zelden voor. Met het gewone oog was het niet te zien, maar met een zonnebril wel; we hadden er zelfs drie en toen was het heel goed te zien; door de verduistering waren de kleuren van de zon ook een beetje anders. Helaas was het bijna onmogelijk om het op foto vast te krijgen dus hier is er eentje van internet. Het lijkt er eigenlijk op alsof er iemand gewoon in de zon heeft gebeten, als in een koekje, vind ik.
van internet
zelfgemaakt
Na de gedeeltelijke zonsverduistering hebben we nog een uurtje verder gereden naar Hamnøy, waar we een hutje gehuurd hadden. De volgende dag regende het 's morgens, dus besloten we om naar het Vikingmuseum in Borg te gaan, en toen we daar een paar uur later buiten kwamen kwam de zon er langzaam maar zeker door, gelukkig. Daarna zijn we op bezoek gegaan bij een neef van Gunn die daar hun zomerhuisje hadden, klein en knus gezellig huisje aan het water. Ondertussen was het al in de vroege avond dus zijn we maar terug naar Hamnøy gereden waar we in een plaatselijk restaurant lekker gegeten hadden; walvis, moet je zeker eens proberen. Voor de verandering stonden we de volgende dag weer maar eens op met veel regen, maar toen zijn we naar Å gereden, het meest zuidelijke punt in Lofoten dat bereikbaar is met auto. Omdat het toch zo regende, zijn we daar na naar een Aquarium geweest in Kabelvåg. Vraag me niet waarom, maar ik vond het serieus eng. Al die vissen keken zo boos en het leek wel alsof ze elk moment de venstertjes konden open breken enzo. Na het enge aquarium zijn we nog een oude vriendin van Gunn gaan bezoeken en daarna een beetje rond gaan wandelen in Svolvær, de 'hoofdstad' van Lofoten. Die avond hadden we een hutje in Stamsund en er was net een caravanbijeenkomst, wat dus nog wel grappig was.
Zaterdag zouden we van Lofoten naar Vesterålen gaan, waar we de ferry voor zouden moeten nemen, aangezien die de 'grens' aangeeft. Om half10 namen we de ferry naar Melbu, waar we daarna weer een neef van Gunn zijn gaan bezoeken in Stokmarknes; die heeft echt overal familie zitten. Vervolgens zijn we verder gereden naar Sortland, een iets grotere stad in Vesterålen. Na daar wat gewinkeld te hebben, besloten we om terug naar Narvik te rijden, waar we rond 19u teurg aankwamen. Normaal zouden we zondag rond de middag terug komen, maar het regende echt heel hard en voor zondag hadden ze ook veel regen voorspeld dus dat had niet zoveel zin dan. Het is natuurlijk wel jammer dat het zoveel regende, maar het blijft toch een prachtige omgeving. Ze zeggen dat Lofoten Noorwegen in miniatuur is, omdat er zowel veel bergen zijn als platte landschappen etc. Iets bizar is wel dat de bergen in Lofoten heel spits zijn, terwijl ze in Vesterålen dan weer heel rond zijn. We hebben deze dagen echt enorm veel rondgereden en ze hebben mij veel fijne plaatsjes laten zien daar. Jammer van de regen, maar een reden te meer om nog eens terug te komen dan.
typisch voor Lofoten, vis die overal te drogen hangt; stinkt verschrikkelijk
9 juni had ik mijn koffers alweer gepakt voor het volgende avontuur: Tromsø-Kirkenes-Tromsø met Hurtigruten. Om 13u nam ik de bus naar Tromsø waar we rond 18u aankwamen, Thea was ondertussen ook op de bus gekomen en Marina en Veronika stonden ons al op te wachten in Tromsø; we waren compleet. De busrit was lang en warm, want ook in Noord-NW kan het warm zijn, jawel. Het was zo een 20 graden geloof ik, wat heel warm is na een winter tot begin mei. Die dagen zouden ook mogelijk de warmste van het jaar worden in Narvik, typisch dat ik me dan weer naar het echte noorden begeef, waar er van warmte niks te merken was, maar ja. Die avond hebben we eigenlijk niet meer zo bijzonder veel gedaan, inchecken, de kamers inspecteren, uitzoeken wat er allemaal op de boot te vinden was. De volgende dag kwamen we rond kwart voor 1 aan in Honningsvåg, waar we een plaatsje op de bus gereserveerd hadden naar Noordkaap. Het was ongeveer 3 kwartier rijden doorheen prachtig landschap en we hadden een best grappige gids. Ze zei dat ze daar maar twee bossen hebben en een daarvan zagen we net aan de rechterkant, wat 5 tot 10 bomen waren die toevallig samen stonden; een bos, ja. Onderweg kwamen we ook veel rendieren tegen, ze hebben daar geen koeien ofzo omdat het daar veel te koud voor is. Noordkaap zelf was ook best koud en zeer windering, maar toch wel echt de moeite waard, het persoonlijke hoogtepunt van de reis ook. Toch belangrijk om te melden is dat Noordkaap eigenlijk helemaal niet het meest noordelijke punt is. Er is nog een klein stuk land dat hoger ligt, maar daar kan je niet met de auto geraken. Toen we terug reden met de bus hadden we nog een kleine tussenstop bij een plaatselijke samische familie, interessant eigenlijk om te zien hoe zij leven.
onze nieuwe samische vriend
op noordkaap
's Avonds kruiste we de boot die zuidelijk ging, en wij gingen dus noordelijk, dus er was een wedstrijd tussen de twee boten om het meeste mensen op dek te krijgen. De mensen die op de boot werkten hadden hun een beetje verkleed als piraten en er was ook muziek enzo. De volgende dag, wat ondertussen al zaterdag was, kwamen we rond 10uur aan in Kirkenes, waar de boot zou draaien om terug zuidelijk te gaan. Kirkenes is niet echt een mooie stad, ze ligt bijna in Rusland wat ook goed te merken is. Alles staat er in zowel Noors als Russisch, er lopen veel russische mensen rond etc. Rond 16u waren we ook nog even aan land gegaan in Vardø, wat al iets mooier was, maar daar stond plots de helft in het Fins. 's Avonds was er weer ambiance op de boot, want nu waren wij de boot die zuidelijk ging en een boot zou kruisen die noordelijk ging. Omdat het eigenlijk al de laatste avond was van ons reisje eigenlijk, besloten we om maar niet te gaan slapen. Om 7u 's morgens opende het ontbijt en jawel, we waren als eerste daar. Na het ontbijt hebben we ons toch even 2uurtjes te slapen gelegd en rond half11 kwamen we aan in Hammerfest. We beklommen zelfs even een berg zodat we ruim overzicht hadden over de zeer mooie stad. Ze zeggen dat Hammerfest de meest noordelijke stad is, maar eigenlijk is dat Honningsvåg.
Die dag, zondag, kwamen we rond middernacht terug aan in Tromsø, waar Thea en ik opgehaald werden door haar gastbroer. Rond 2u waren we thuis bij Thea, waar ik bleef slapen zodat ik de volgende dag om 11u de bus richting Narvik kon nemen. Zowel in het heengaan als in het terugkomen was er middernachtzon in Tromsø, zeer gezellig en vreemd tegelijkertijd om een zonnebril nodig te hebben om 11u 's avonds. De tijd dat we op de boot waren en niet aan land gingen, hebben we eigenlijk vooral in het bubbelbad gezeten, wat op het bijna hoogste dek was, buiten natuurlijk. Puur genieten om in een bubbelbad te zitten en het prachtige Noorse landschap recht voor uw ogen te hebben. We kwamen langs veel kleine dorpjes die echt idyllisch waren. Er waren wel meer mogelijkheden om georganiseerde excursies te doen, maar we hadden vaak gewoon meer zin om zelf te plaatsen te ontdekken ipv een museum te bezoeken. Reizen met Hurtigruten was een heel fijne ervaring eigenlijk en het was dan ook een heel fijne reis met extreem fijn gezelschap. Voor meer foto's kan je terecht bij “Foto's” hier op mijn blog.
Nu rest er mij nog welgeteld 11 dagen in Narvik. 29 juni vertrek ik naar Vesterålen waar we ons laatste AFS kamp hebben, met iedereen van Noord-NW. Daar blijven we dan tot 1 juli, wanneer we naar Oslo vliegen, waar iedereen van heel NW verzameld wordt, en 2 juli neem ik het vliegtuig terug naar België. Wat doe je de laatste twee weken in je gastgezin waar je een heel jaar hebt bijgewoond? Mijn dagen zijn nog goed gevuld: zondag gaan we naar de Polar Zoo, volgend weekend naar de hut in Sjøvegan en gaat Kjell een marathon lopen in Tromsø, afscheidsfeest op school etc. Dinsdag is Lina Maria ook nog naar hier gekomen en ze blijft tot ik vertrek, zeer fijn dus. Maar er zijn nog zoveel dingen die ik moet doen en mijn hoofd is een en al chaos. Maar ik beloof jullie nog 1 blogbericht voor ik terug ben. Vi ses snart!
Na de russetijd was het dus tijd voor examens. Ik had twee schriftelijke examens, Noors als tweede taal en Engels, ik vermoed dat ze beide wel best oke gingen, goed genoeg althans. Zoals al eerder vermeld vond ik het raar dat de leerlingen voor x-aantal schriftelijke examens werden opgeroepen maar het systeem van mondelinge examens is nog vreemder. Er zijn een paar op voorhand vastgelegde tijdspunten in 2 dagen waar je naar school moet komen voor het afroepen van een mogelijk mondeling examen. Een voorbeeld: dinsdag 14 juni is het trekking van godsdienst, wordt uw naam geroepen, krijg je een thema waar je dan 48uur hebt om voor te werken, een powerpoint maken enzo. Wordt je niet opgroepen, heb je vrij tot de volgende trekking wat een paar dagen later is. Ik vind het vooral een stom systeem omdat je dan eigenlijk niks kan planleggen. Maar geen probleem voor mij aangezien ik geen mondelinge examens had. De schriftelijke examens waren trouwens ook wel anders van hoe ik ze gewoon ben in DB; niks gewoon pen en papier. Alles gaat nog steeds via de computer, waar je dan eerst een speciaal dagspaswoord voor krijgt waarmee je dan de opgave kan downloaden. Verder huurt de school gepensioneerden in, 3 in elk lokaal, om een oogje in het zeil te houden en u te volgen als je eten wilt gaan halen of naar het toilet moet. Ze huren ook informatica stunten in van de hogeschool hier, die dan kunnen uitchecken of we op internet zitten te surfen. Als laatste mag je ook niet je naam op je examen schrijven, maar krijg je een speciale code, omdat het examen verbeterd wordt door twee buitenstaanders; iets wat ik dus helemaal vergeten was, natuurlijk. Bizar systeem, toch?
In het hemelvaart weekend, van 1 tot 4 juni, stond er een kleine vakantie naar Lofoten en Vesterålen gepland met mijn ouders; het is de eilandengroep ten westen van Narvik. Woensdag rond 17u vertrokken we en toen zijn we helemaal naar een klein plaatstje gereden in West-Lofoten, Eggum genaamd, waar we rond 11u aankwamen. Die avond was het een gedeeltelijke zonsverduistering; de zon werd voor 48% procent bedekt met de maan. Opzich niet zo heel bijzonder maar de middernachtzon en zonsverduistering komt blijkbaar maar heel zelden voor. Met het gewone oog was het niet te zien, maar met een zonnebril wel; we hadden er zelfs drie en toen was het heel goed te zien; door de verduistering waren de kleuren van de zon ook een beetje anders. Helaas was het bijna onmogelijk om het op foto vast te krijgen dus hier is er eentje van internet. Het lijkt er eigenlijk op alsof er iemand gewoon in de zon heeft gebeten, als in een koekje, vind ik.
van internet
zelfgemaakt
Na de gedeeltelijke zonsverduistering hebben we nog een uurtje verder gereden naar Hamnøy, waar we een hutje gehuurd hadden. De volgende dag regende het 's morgens, dus besloten we om naar het Vikingmuseum in Borg te gaan, en toen we daar een paar uur later buiten kwamen kwam de zon er langzaam maar zeker door, gelukkig. Daarna zijn we op bezoek gegaan bij een neef van Gunn die daar hun zomerhuisje hadden, klein en knus gezellig huisje aan het water. Ondertussen was het al in de vroege avond dus zijn we maar terug naar Hamnøy gereden waar we in een plaatselijk restaurant lekker gegeten hadden; walvis, moet je zeker eens proberen. Voor de verandering stonden we de volgende dag weer maar eens op met veel regen, maar toen zijn we naar Å gereden, het meest zuidelijke punt in Lofoten dat bereikbaar is met auto. Omdat het toch zo regende, zijn we daar na naar een Aquarium geweest in Kabelvåg. Vraag me niet waarom, maar ik vond het serieus eng. Al die vissen keken zo boos en het leek wel alsof ze elk moment de venstertjes konden open breken enzo. Na het enge aquarium zijn we nog een oude vriendin van Gunn gaan bezoeken en daarna een beetje rond gaan wandelen in Svolvær, de 'hoofdstad' van Lofoten. Die avond hadden we een hutje in Stamsund en er was net een caravanbijeenkomst, wat dus nog wel grappig was.
Zaterdag zouden we van Lofoten naar Vesterålen gaan, waar we de ferry voor zouden moeten nemen, aangezien die de 'grens' aangeeft. Om half10 namen we de ferry naar Melbu, waar we daarna weer een neef van Gunn zijn gaan bezoeken in Stokmarknes; die heeft echt overal familie zitten. Vervolgens zijn we verder gereden naar Sortland, een iets grotere stad in Vesterålen. Na daar wat gewinkeld te hebben, besloten we om terug naar Narvik te rijden, waar we rond 19u teurg aankwamen. Normaal zouden we zondag rond de middag terug komen, maar het regende echt heel hard en voor zondag hadden ze ook veel regen voorspeld dus dat had niet zoveel zin dan. Het is natuurlijk wel jammer dat het zoveel regende, maar het blijft toch een prachtige omgeving. Ze zeggen dat Lofoten Noorwegen in miniatuur is, omdat er zowel veel bergen zijn als platte landschappen etc. Iets bizar is wel dat de bergen in Lofoten heel spits zijn, terwijl ze in Vesterålen dan weer heel rond zijn. We hebben deze dagen echt enorm veel rondgereden en ze hebben mij veel fijne plaatsjes laten zien daar. Jammer van de regen, maar een reden te meer om nog eens terug te komen dan.
typisch voor Lofoten, vis die overal te drogen hangt; stinkt verschrikkelijk
9 juni had ik mijn koffers alweer gepakt voor het volgende avontuur: Tromsø-Kirkenes-Tromsø met Hurtigruten. Om 13u nam ik de bus naar Tromsø waar we rond 18u aankwamen, Thea was ondertussen ook op de bus gekomen en Marina en Veronika stonden ons al op te wachten in Tromsø; we waren compleet. De busrit was lang en warm, want ook in Noord-NW kan het warm zijn, jawel. Het was zo een 20 graden geloof ik, wat heel warm is na een winter tot begin mei. Die dagen zouden ook mogelijk de warmste van het jaar worden in Narvik, typisch dat ik me dan weer naar het echte noorden begeef, waar er van warmte niks te merken was, maar ja. Die avond hebben we eigenlijk niet meer zo bijzonder veel gedaan, inchecken, de kamers inspecteren, uitzoeken wat er allemaal op de boot te vinden was. De volgende dag kwamen we rond kwart voor 1 aan in Honningsvåg, waar we een plaatsje op de bus gereserveerd hadden naar Noordkaap. Het was ongeveer 3 kwartier rijden doorheen prachtig landschap en we hadden een best grappige gids. Ze zei dat ze daar maar twee bossen hebben en een daarvan zagen we net aan de rechterkant, wat 5 tot 10 bomen waren die toevallig samen stonden; een bos, ja. Onderweg kwamen we ook veel rendieren tegen, ze hebben daar geen koeien ofzo omdat het daar veel te koud voor is. Noordkaap zelf was ook best koud en zeer windering, maar toch wel echt de moeite waard, het persoonlijke hoogtepunt van de reis ook. Toch belangrijk om te melden is dat Noordkaap eigenlijk helemaal niet het meest noordelijke punt is. Er is nog een klein stuk land dat hoger ligt, maar daar kan je niet met de auto geraken. Toen we terug reden met de bus hadden we nog een kleine tussenstop bij een plaatselijke samische familie, interessant eigenlijk om te zien hoe zij leven.
onze nieuwe samische vriend
op noordkaap
's Avonds kruiste we de boot die zuidelijk ging, en wij gingen dus noordelijk, dus er was een wedstrijd tussen de twee boten om het meeste mensen op dek te krijgen. De mensen die op de boot werkten hadden hun een beetje verkleed als piraten en er was ook muziek enzo. De volgende dag, wat ondertussen al zaterdag was, kwamen we rond 10uur aan in Kirkenes, waar de boot zou draaien om terug zuidelijk te gaan. Kirkenes is niet echt een mooie stad, ze ligt bijna in Rusland wat ook goed te merken is. Alles staat er in zowel Noors als Russisch, er lopen veel russische mensen rond etc. Rond 16u waren we ook nog even aan land gegaan in Vardø, wat al iets mooier was, maar daar stond plots de helft in het Fins. 's Avonds was er weer ambiance op de boot, want nu waren wij de boot die zuidelijk ging en een boot zou kruisen die noordelijk ging. Omdat het eigenlijk al de laatste avond was van ons reisje eigenlijk, besloten we om maar niet te gaan slapen. Om 7u 's morgens opende het ontbijt en jawel, we waren als eerste daar. Na het ontbijt hebben we ons toch even 2uurtjes te slapen gelegd en rond half11 kwamen we aan in Hammerfest. We beklommen zelfs even een berg zodat we ruim overzicht hadden over de zeer mooie stad. Ze zeggen dat Hammerfest de meest noordelijke stad is, maar eigenlijk is dat Honningsvåg.
Die dag, zondag, kwamen we rond middernacht terug aan in Tromsø, waar Thea en ik opgehaald werden door haar gastbroer. Rond 2u waren we thuis bij Thea, waar ik bleef slapen zodat ik de volgende dag om 11u de bus richting Narvik kon nemen. Zowel in het heengaan als in het terugkomen was er middernachtzon in Tromsø, zeer gezellig en vreemd tegelijkertijd om een zonnebril nodig te hebben om 11u 's avonds. De tijd dat we op de boot waren en niet aan land gingen, hebben we eigenlijk vooral in het bubbelbad gezeten, wat op het bijna hoogste dek was, buiten natuurlijk. Puur genieten om in een bubbelbad te zitten en het prachtige Noorse landschap recht voor uw ogen te hebben. We kwamen langs veel kleine dorpjes die echt idyllisch waren. Er waren wel meer mogelijkheden om georganiseerde excursies te doen, maar we hadden vaak gewoon meer zin om zelf te plaatsen te ontdekken ipv een museum te bezoeken. Reizen met Hurtigruten was een heel fijne ervaring eigenlijk en het was dan ook een heel fijne reis met extreem fijn gezelschap. Voor meer foto's kan je terecht bij “Foto's” hier op mijn blog.
Nu rest er mij nog welgeteld 11 dagen in Narvik. 29 juni vertrek ik naar Vesterålen waar we ons laatste AFS kamp hebben, met iedereen van Noord-NW. Daar blijven we dan tot 1 juli, wanneer we naar Oslo vliegen, waar iedereen van heel NW verzameld wordt, en 2 juli neem ik het vliegtuig terug naar België. Wat doe je de laatste twee weken in je gastgezin waar je een heel jaar hebt bijgewoond? Mijn dagen zijn nog goed gevuld: zondag gaan we naar de Polar Zoo, volgend weekend naar de hut in Sjøvegan en gaat Kjell een marathon lopen in Tromsø, afscheidsfeest op school etc. Dinsdag is Lina Maria ook nog naar hier gekomen en ze blijft tot ik vertrek, zeer fijn dus. Maar er zijn nog zoveel dingen die ik moet doen en mijn hoofd is een en al chaos. Maar ik beloof jullie nog 1 blogbericht voor ik terug ben. Vi ses snart!
woensdag 25 mei 2011
For vi er russ!
Goededag, beste sympatisanten! Eindelijk nog eens nieuws uit het hoge Noorden, het begint een routine te worden om me te excuseren dat het zolang duurde. Zoals ik in het vorige blogbericht vertelde zou mei dus de maand worden van vele feestjes en gekke toestanden; geen enkel woord van gelogen. Ik zal proberen in grote lijnen te vertellen wat het zoal inhoudt, russetida, maar de echte details zullen misschien wel verteld worden in levende lijve als ik terug in het belgenland ben; niet voor publicatie beschikbaar zal ik maar zeggen.
Zoals eerder vermeld is het dus een periode om te vieren dat we klaar zijn met videregående skole, het middelbaar dus eigenlijk. Onze russetijd begon op vrijdag 29 april en was tot 17 mei. Of iemand russ is of niet is niet moeilijk om te zien, elke russ heeft een soort van salopet en hoed/pet aan in de kleur van de soort school je in bent. De meest voorkomende kleur is rood, wat voor de "gewone" scholen is, het ASO om het in Belgische woorden te zeggen en een deel van het KSO. De technische scholen hebben een zwarte broek en de beroepsscholen zijn blauw. Deze kleur geldt ook voor de hoed die je draagt. Deze broek moet eigenlijk de hele periode aangehouden worden zonder te wassen; wordt de broek toch gewassen, wordt er een halve pijp afgeknipt. Aan het hoedje hangt er een lange draad/touw waar er verschillende dingen aan gehangen worden als je verschillende "knuta" gedaan hebt; ik weet niet hoe ik het naar het Nederlands kan vertalen, "knuta", maar elke school heeft een lijst van opdrachten (ik weet niet hoeveel, meer als 100 in elk geval) die gedaan kunnen worden in deze periode. Als je zo een opdracht volbracht hebt, kan je iets daarvan aan je touw hangen. Omdat het waarschijnlijk allemaal een beetje raar klinkt, een voorbeeld: een van de opdrachten was om de 10 minuten in een les "schol" te zeggen; deed je dit, kon je het onderste deel van een champagneglas aan je hoed hangen. Om andere zogezegd te laten zien welke opdrachten je gedaan hebt. Niemand vertelt je welke opdrachten je doet, het is totaal vrij, maar het is gewoon om gekke dingen te doen dus. Opdrachten die ik gedaan heb zijn oa ijsbaden (zwemmen in de zee voor de 1ste mei; het was verdorie 5 graden!), een les onder de tafel zitten op school, ontbijten op het rondpunt, 10 minuten in een etalage van een winkel staan enzoverder; ik herinner ze niet allemaal.
Ontbijten op het rondpunt
Zwemmen in de zee
Zoals elk jaar is het ook "oorlog" tussen de zwarte en rode russen. Ze proberen dan elkaars school binnen te komen om dan een watergevecht te beginnen enzo. Er waren ook veel watergevechten met de eerste en tweede jaars (het schoolsysteem is hier anders, ik ben een derde=laatstejaars) en vooral diegene die op "de zwartelijst" stonden hebben afgezien. Er waren ook dagen zoals bijvoorbeeld "gezondheidsdag", dat we als russen ons verzamelde 's morgens voor school en dat iedereen die de school binnen wou komen een lepel "traan" moest drinken; iets heel vies maar gezond. Of "dag zonder schmink": alle schmink werd verwijderd van iedereen. Aangezien je als russ je rode broek altijd aan hebt, wordt je dus ook herkent op straat, wat volgens mij meer nadelen als voordelen heeft. Ben je toevallig op straat als er zwarte russen voorbij gekomen, is de kans groot dat je nat wordt gespoten. Of jongetjes die staan te wachten op russen waar ze dan waterballonnen op kunnen gooien, hoewel het eigenlijk wij waren die hun moesten plagen. Vooral bij jonge kinderen is het ook echt een wedstrijd om zoveel russekaarten te verzamelen; elke russ heeft een russekaart met een foto op en een grappig zinnetje ofzo. Zonder overdrijven, ik voelde me precies een beroemdheid; ik kon niet over straat komen of er riepen kinderen "RUSS", waarna ze in groepen achter u aan komen lopen. Voor de rest gaat de russetijd eigenlijk gewoon over samen zijn met mensen waar je lang samen mee op school hebt gezeten en waar je nu dus eigenlijk afscheid van moet nemen. We hadden regelmatig grilling samen en vele avonden waren we ook in Ornes, een plaats waar er zo een klein stukje strand is en waar het gemakkelijk en gezellig is om een vuurtje te maken, en hadden we daar feestjes. Dat het bijna de hele nacht licht was, maakte het nog extra gezellig. Russetijd is echt een feestperiode, punt aan de lijn.
Ornes
Ruth = russ
Maar aan alle mooie liedjes komen een eind (jawel, mijn Nederlandse uitdrukkingen zitten er nog in), dus ook aan dit. De laatste nacht, van 16 tot 17 mei, was iedereen natuurlijk weer in Ornes en was het de bedoeling dat we de hele nacht wakker zouden zijn, maar in de vroege ochtend heb ik me toch voor een paar uurtjes te slapen gelegd in de stad. Kwestie van een beetje presentabel te zijn op 17 mei want ja dat was de nationaaldag, feest van het jaar, toch? Heel de stad stond precies op zijn kop en mensen keken er precies echt naar uit; straten werden op voorhand gepoetst en alles moest mooi en in orde zijn voor 17 mei. Het deed me meer denken aan een groot volksfeest eigenlijk met de kraampjes enzo op de pleinen. Op 17 mei is het ook dé dag om de "bunad" aan te doen: de Noorse nationale kledingsdrakt, ik had het nooit eerder gezien maar ik vond het wel mooi eigenlijk, vooral omdat echt bijna iedereen dat aan had en niet alleen een paar uitzonderingen. Er zijn verschillende soorten, maar meestal heb je er een van de plaats waar je opgegroeid bent. Ik heb die dag wel gemerkt hoe weinig wij in België doen op onze nationaaldag, we hebben vrij van het werk, maar dan blijft het dan bij (bij mijn weten toch).
Hier mijn gastouders in de nationaalkleren: mijn moeder heeft er een van Troms en mijn vader van Trøndelag.
Om 5u 's avonds was er de parade waarin allerhande sportverinigingen en muziekkorpsen gaan en om 6u was het aan de russen om in de parade te gaan. Of ja "gaan", bijna niemand wandelde, de meeste zaten in hun russeauto's (vele hebben een kleine camionette omgevormd tot een russeauto, in de kleur van hun school, waar ze dan mee rondrijden). De oorspronkelijke bedoeling van dit was dus om zogezegde "politieke meningen" voor de brengen, op een sarcastische manier dus, maar volgens de krant waren we daar dit jaar niet in geslaagd hehe. Na dit alles verzamelde alle russen nog waar de presidenten van elke school een praatje hielden en toen was het over, onze russetijd. Ik moet toegeven dat ik het mis, behalve de rode broek (het enige voordeel was dat ik geen tijd nodig had om 's morgens te beslissen welke broek ik moest aan doen) en al de rotkinderen die achter russekaarten vroegen. Maar ik ben zeer blij dat ik de kans gekregen heb om dit mee te maken, ik zou het voor geen geld van de wereld gemist willen hebben.
In de tocht
Vrijdag de 13de was het wel nog een belangrijke dag; die dag zouden we eindelijk te weten komen in welke examens we zouden opkomen. Om 9u verzamelde iedereen in de aula en werd er per jaar en klas afgeroepen welke examens ze zouden hebben, schriftelijk althans. Aangezien je daar zelf helemaal niets aan te zeggen hebt, kan het dus ofwel goed meevallen ofwel echt tegen vallen als je in een vak opkomt waar je helemaal niet goed in bent; bijna niemand was bijvoorbeeld blij om op te komen in nynorsk, de 2de Noorse taal. Ondertussen zijn de eerste examens al begonnen maar ik heb mijn eerste pas de 31ste, Engels. Omdat alle examens op een andere dag zijn, zijn er dus nu veel vrije dagen. Donderdag bijvoorbeeld heeft heel het 3de jaar Noors examen, maar mijn examen Noors als 2de taal is pas in juni dus dat wilt zeggen dat ik donderdag vrij heb, de dag van het examen, en ook woensdag omdat er altijd 1 dag voorbereiding is de dag voor het examen. Het is wel best saai omdat er niet veel te doen is nu iedereen examens heeft en de hele tijd aan het leren en stressen.
Maar ik vul mijn tijd goed. Volgend weekend, het verlengde weekend, ga ik met mijn familie naar Lofoten en Vesterålen, de eilandengroep hier niet zo ver vandaan en de week daarna heb ik met 3 AFS vriendinnen een tripje met Hurtigruten gepland, we nemen de boot van Tromsø naar Kirkenes en terug. Voor diegene die niet zo bekend zijn met Noorwegen is het dus eigenlijk met de boot langs de kusten van Noord-NW. Maar over deze tripjes zal ik in het volgende blogbericht wel vertellen. Verder is het ook al tijd om te denken aan de pakketen om op te sturen naar België zodat ik al mijn spullen thuis krijg. Het begint nu echt tot me door te dringen dat het echt niet meer lang is, een dikke maand, dat is alles. Het Turks meisje dat hier in mijn stad was, Cemre, is vorige week ook terug naar Turkije gegaan door bepaalde omstandigheden, en het verbaasde me dat ik het best moeilijk had om afscheid van haar te nemen. Deels omdat ik haar zou missen, maar deels ook omdat ik nu met mijn neus op de zaken gedrukt werd: afscheid nemen van NW, geen gemakkelijke zaak. Tot de volgende, trouwe bloglezertjes!
17 mei zonder nationaallied gaat niet dus hier het Noorse:
http://www.youtube.com/watch?v=LUtiIMZIVOU&feature=related
Zoals eerder vermeld is het dus een periode om te vieren dat we klaar zijn met videregående skole, het middelbaar dus eigenlijk. Onze russetijd begon op vrijdag 29 april en was tot 17 mei. Of iemand russ is of niet is niet moeilijk om te zien, elke russ heeft een soort van salopet en hoed/pet aan in de kleur van de soort school je in bent. De meest voorkomende kleur is rood, wat voor de "gewone" scholen is, het ASO om het in Belgische woorden te zeggen en een deel van het KSO. De technische scholen hebben een zwarte broek en de beroepsscholen zijn blauw. Deze kleur geldt ook voor de hoed die je draagt. Deze broek moet eigenlijk de hele periode aangehouden worden zonder te wassen; wordt de broek toch gewassen, wordt er een halve pijp afgeknipt. Aan het hoedje hangt er een lange draad/touw waar er verschillende dingen aan gehangen worden als je verschillende "knuta" gedaan hebt; ik weet niet hoe ik het naar het Nederlands kan vertalen, "knuta", maar elke school heeft een lijst van opdrachten (ik weet niet hoeveel, meer als 100 in elk geval) die gedaan kunnen worden in deze periode. Als je zo een opdracht volbracht hebt, kan je iets daarvan aan je touw hangen. Omdat het waarschijnlijk allemaal een beetje raar klinkt, een voorbeeld: een van de opdrachten was om de 10 minuten in een les "schol" te zeggen; deed je dit, kon je het onderste deel van een champagneglas aan je hoed hangen. Om andere zogezegd te laten zien welke opdrachten je gedaan hebt. Niemand vertelt je welke opdrachten je doet, het is totaal vrij, maar het is gewoon om gekke dingen te doen dus. Opdrachten die ik gedaan heb zijn oa ijsbaden (zwemmen in de zee voor de 1ste mei; het was verdorie 5 graden!), een les onder de tafel zitten op school, ontbijten op het rondpunt, 10 minuten in een etalage van een winkel staan enzoverder; ik herinner ze niet allemaal.
Ontbijten op het rondpunt
Zwemmen in de zee
Zoals elk jaar is het ook "oorlog" tussen de zwarte en rode russen. Ze proberen dan elkaars school binnen te komen om dan een watergevecht te beginnen enzo. Er waren ook veel watergevechten met de eerste en tweede jaars (het schoolsysteem is hier anders, ik ben een derde=laatstejaars) en vooral diegene die op "de zwartelijst" stonden hebben afgezien. Er waren ook dagen zoals bijvoorbeeld "gezondheidsdag", dat we als russen ons verzamelde 's morgens voor school en dat iedereen die de school binnen wou komen een lepel "traan" moest drinken; iets heel vies maar gezond. Of "dag zonder schmink": alle schmink werd verwijderd van iedereen. Aangezien je als russ je rode broek altijd aan hebt, wordt je dus ook herkent op straat, wat volgens mij meer nadelen als voordelen heeft. Ben je toevallig op straat als er zwarte russen voorbij gekomen, is de kans groot dat je nat wordt gespoten. Of jongetjes die staan te wachten op russen waar ze dan waterballonnen op kunnen gooien, hoewel het eigenlijk wij waren die hun moesten plagen. Vooral bij jonge kinderen is het ook echt een wedstrijd om zoveel russekaarten te verzamelen; elke russ heeft een russekaart met een foto op en een grappig zinnetje ofzo. Zonder overdrijven, ik voelde me precies een beroemdheid; ik kon niet over straat komen of er riepen kinderen "RUSS", waarna ze in groepen achter u aan komen lopen. Voor de rest gaat de russetijd eigenlijk gewoon over samen zijn met mensen waar je lang samen mee op school hebt gezeten en waar je nu dus eigenlijk afscheid van moet nemen. We hadden regelmatig grilling samen en vele avonden waren we ook in Ornes, een plaats waar er zo een klein stukje strand is en waar het gemakkelijk en gezellig is om een vuurtje te maken, en hadden we daar feestjes. Dat het bijna de hele nacht licht was, maakte het nog extra gezellig. Russetijd is echt een feestperiode, punt aan de lijn.
Ornes
Ruth = russ
Maar aan alle mooie liedjes komen een eind (jawel, mijn Nederlandse uitdrukkingen zitten er nog in), dus ook aan dit. De laatste nacht, van 16 tot 17 mei, was iedereen natuurlijk weer in Ornes en was het de bedoeling dat we de hele nacht wakker zouden zijn, maar in de vroege ochtend heb ik me toch voor een paar uurtjes te slapen gelegd in de stad. Kwestie van een beetje presentabel te zijn op 17 mei want ja dat was de nationaaldag, feest van het jaar, toch? Heel de stad stond precies op zijn kop en mensen keken er precies echt naar uit; straten werden op voorhand gepoetst en alles moest mooi en in orde zijn voor 17 mei. Het deed me meer denken aan een groot volksfeest eigenlijk met de kraampjes enzo op de pleinen. Op 17 mei is het ook dé dag om de "bunad" aan te doen: de Noorse nationale kledingsdrakt, ik had het nooit eerder gezien maar ik vond het wel mooi eigenlijk, vooral omdat echt bijna iedereen dat aan had en niet alleen een paar uitzonderingen. Er zijn verschillende soorten, maar meestal heb je er een van de plaats waar je opgegroeid bent. Ik heb die dag wel gemerkt hoe weinig wij in België doen op onze nationaaldag, we hebben vrij van het werk, maar dan blijft het dan bij (bij mijn weten toch).
Hier mijn gastouders in de nationaalkleren: mijn moeder heeft er een van Troms en mijn vader van Trøndelag.
Om 5u 's avonds was er de parade waarin allerhande sportverinigingen en muziekkorpsen gaan en om 6u was het aan de russen om in de parade te gaan. Of ja "gaan", bijna niemand wandelde, de meeste zaten in hun russeauto's (vele hebben een kleine camionette omgevormd tot een russeauto, in de kleur van hun school, waar ze dan mee rondrijden). De oorspronkelijke bedoeling van dit was dus om zogezegde "politieke meningen" voor de brengen, op een sarcastische manier dus, maar volgens de krant waren we daar dit jaar niet in geslaagd hehe. Na dit alles verzamelde alle russen nog waar de presidenten van elke school een praatje hielden en toen was het over, onze russetijd. Ik moet toegeven dat ik het mis, behalve de rode broek (het enige voordeel was dat ik geen tijd nodig had om 's morgens te beslissen welke broek ik moest aan doen) en al de rotkinderen die achter russekaarten vroegen. Maar ik ben zeer blij dat ik de kans gekregen heb om dit mee te maken, ik zou het voor geen geld van de wereld gemist willen hebben.
In de tocht
Vrijdag de 13de was het wel nog een belangrijke dag; die dag zouden we eindelijk te weten komen in welke examens we zouden opkomen. Om 9u verzamelde iedereen in de aula en werd er per jaar en klas afgeroepen welke examens ze zouden hebben, schriftelijk althans. Aangezien je daar zelf helemaal niets aan te zeggen hebt, kan het dus ofwel goed meevallen ofwel echt tegen vallen als je in een vak opkomt waar je helemaal niet goed in bent; bijna niemand was bijvoorbeeld blij om op te komen in nynorsk, de 2de Noorse taal. Ondertussen zijn de eerste examens al begonnen maar ik heb mijn eerste pas de 31ste, Engels. Omdat alle examens op een andere dag zijn, zijn er dus nu veel vrije dagen. Donderdag bijvoorbeeld heeft heel het 3de jaar Noors examen, maar mijn examen Noors als 2de taal is pas in juni dus dat wilt zeggen dat ik donderdag vrij heb, de dag van het examen, en ook woensdag omdat er altijd 1 dag voorbereiding is de dag voor het examen. Het is wel best saai omdat er niet veel te doen is nu iedereen examens heeft en de hele tijd aan het leren en stressen.
Maar ik vul mijn tijd goed. Volgend weekend, het verlengde weekend, ga ik met mijn familie naar Lofoten en Vesterålen, de eilandengroep hier niet zo ver vandaan en de week daarna heb ik met 3 AFS vriendinnen een tripje met Hurtigruten gepland, we nemen de boot van Tromsø naar Kirkenes en terug. Voor diegene die niet zo bekend zijn met Noorwegen is het dus eigenlijk met de boot langs de kusten van Noord-NW. Maar over deze tripjes zal ik in het volgende blogbericht wel vertellen. Verder is het ook al tijd om te denken aan de pakketen om op te sturen naar België zodat ik al mijn spullen thuis krijg. Het begint nu echt tot me door te dringen dat het echt niet meer lang is, een dikke maand, dat is alles. Het Turks meisje dat hier in mijn stad was, Cemre, is vorige week ook terug naar Turkije gegaan door bepaalde omstandigheden, en het verbaasde me dat ik het best moeilijk had om afscheid van haar te nemen. Deels omdat ik haar zou missen, maar deels ook omdat ik nu met mijn neus op de zaken gedrukt werd: afscheid nemen van NW, geen gemakkelijke zaak. Tot de volgende, trouwe bloglezertjes!
17 mei zonder nationaallied gaat niet dus hier het Noorse:
http://www.youtube.com/watch?v=LUtiIMZIVOU&feature=related
maandag 25 april 2011
What's up in zalmenland
Hei folkens! Klaar voor weer een korte samenvatting van mijn dagen in Noorwegen, het beste land in de wereld? Het is al weer even geleden dat ik iets gepost heb, excuses daarvoor, maar ik heb er wel een paar excuses voor. Aan de ene kant leef ik hier nu dus een vol Noors leven, waar ik dus mee bedoel dat ik nu mijn leven hier heb met dingen waar ik tijd in wil/moet steken. Daarom ook dat het soms wat langer kan duren voor ik op een mailtje ofzo antwoord, maar een antwoord komt er altijd! Een slimme man zei ooit: “vrienden kosten tijd” en het is nog waar ook. Maar durf maar niet te denken dat ik jullie vergeet, absoluut niet! Iets anders is dat het lang tijd neemt voor mij om een Nederlandse tekst te schrijven, ik ben het gewoon niet meer gewoon. Ik probeer ook altijd hier om speciale dingen over NW te vertellen, dingen die zij anders doen als mensen in België, maar dat wordt ook iedere keer moeilijker en moeilijker aangezien de meeste dingen nu al gewoon zijn voor en ik heb er zelfs al veel overgenomen. Maar genoeg excuses, tijd voor actie!
Zoals ik in mijn vorig blogbericht had verteld, was het de laatste week van maart Vinterfestuka in Narvik. In aangelegenheid van dat was Hurtigruten (de grote boten, je weet wel) ook op bezoek gekomen in Narvik; normaal gezien varen die hier niet voorbij. Maar nu lag er dus een grote boot, Kong Harald, hier voor een paar dagen en waren er een paar mogelijkheden om een kleine toer te maken hier in de omgeving. Natuurlijk deden we dat dan ook, een regenachtige zondagnamiddag voeren we een paar uurtjes hier rond in het fjord. Het was fijn voor mij omdat ik nu plaatsen zag die ik er voor nog niet had gezien, of gewoon plaatsen anders zag als dat we er met de auto voorbij rijden. Naderhand was er ook nog een groot buffet en er waren veel visjes zoals kreeft en krab bijvoorbeeld. Het gebeurt niet elke dag dat je zoveel visjes gewoon mag nemen en dat er zoveel variatie is, dus ik heb er eens goed van geprofiteerd, natuurlijk.
De weken daarna was er 1 ding waarmee mijn dagen gevuld waren: russerevyen! Hier heb ik mijn vorige blog ook al over verteld denk ik. Het is dus een soort van show zoals wij gebruiken om te hebben met xmos. De avondvoorstelling voor familie enzo was 12. april en de volgende dag hadden we ook nog een schoolvoorstelling. De laatste week waren we bijna elke dag tot laat op school en in het weekend waren we er ook van 's morgens vroeg tot 's avonds laat; we leefden bijna op school. Décor maken, affiches maken, oefenen met onze eigen muziekband, … ; het hoort er allemaal bij. Het heeft bij iedereen wel voor stress gezorgd, voor omdat we eigenlijk vrij laat in gang geschoten waren, maar het is allemaal in orde gekomen. Natuurlijk waren de meningen een beetje verdeeld, maar sommige zeiden dat het de beste revy sinds lang was, dus dat is dan wel fijn om te horen na er zoveel tijd in gestoken te hebben. Het wordt wel raar zo zonder revy; er gaat plots veel meer vrije tijd zijn op woensdag en zondag, de dagen dat we normaal samen kwamen voor de revy. Ik ben wel blij dat ik me er voor gemeld had; ik heb weer veel nieuwe mensen leren kennen en dat is altijd fijn. De show is trouwens ook gefilmd, dus ik zal het jullie wel eens tonen!
De laatste vrijdag voor de vakantie, de 15. april, was het nog innebandyturnering op school, dat is dus zo hockey wedstrijd. Het werd natuuuuurlijk georganiseerd door de russen en elke klas had 1 ploeg. Jammer genoeg was onze klas wel niet gewonnen, maar het was wel grappig om te zien, vooral omdat de leerkrachten ook een teampje hadden. Op vrijdag zijn er regelmatig grappige dingen op school voor ons russen; er zijn oa regelmatig verkleeddagen zoals bijvoorbeeld de 80's of dat jongens en meisjes van kleren verwisselen enzo.
Die dag begon dus ook de vakantie en in het eerste weekend kwam Thea op bezoek. De trouwe bloglezers herinneren haar misschien nog wel van een tijdje terug; ze is ook met AFS in NW, ze is Duits en ze woont in Storsteinnes, waar ik haar in januari eens gaan bezoeken was. Vrijdag avond gingen we haar afhalen in de stad en maandag middag brachten we haar al weer terug na een heel fijn weekend. Ik had haar natuurlijk Narvik laten zien met haar vele mooie plaatsjes, we hebben wat gewinkeld, taart gemaakt, een-week-te-vroeg-verjaardagsfeest voor haar gehouden osv; maw een heel fijn weekend. De dinsdag ervoor was Lina ook naar huis gekomen, speciaal zodat ze woensdag naar de revy kon komen kijken! Ze bleef een weekje; woensdag morgen vertrok ze al weer, deze keer naar Bodø. Voor diegene die het niet weten, Lina is dus mijn gastzus hier, is 22 jaar en studeert in Tromsø. Het is niet zoals in België dat kotstudenten elke weekend naar huis komen, simpelweg omdat het gewoon niet mogelijk is. Ze komen met kerstmis en pasen naar huis, en heel misschien nog een derde keer. Ze leven dus echt op hun eigen, wat ze perfekt klaren want Noorse jongeren zijn heel zelfstandig. Ze wonen op hun eigen, betalen eigenlijk huisgeld en studies, regelen alles met hun studiebeurs zelf en nog zoveel meer. In België worden we echt nog bij het handje gehouden: onze was wordt gedaan in het weekend en we krijgen soms zelfs eten mee zodat we toch maar niet zouden verhongeren. Noren zijn gewoon veel zelfstandiger opgevoed, zodra ze 18 zijn is het hun leven. Zo goed als iedereen werkt ook, en het is zelfs niet ongewoon om 2 jobs te hebben als student. Maar oke, Lina was dus nog eens thuis en dat is altijd gezellig, ze is echt een heel fijne en het is echt vreemd dat de volgende keer ik haar ga zien is als ik naar huis moet. Voor de rest was de paasvakantie in en rond Narvik. Cemre woont nu momenteel ook hier voor een weekje omdat ze wat problemen had met haar gastgezin, en wij zijn haar kontaktfamilie dus ja. Normaal gezien zou het heel ideaal weer moeten zijn met pasen hier: veel sneeuw en veel zon, maar geen van beide is echt goed gelukt. Er valt nog wel af en toe sneeuw, maar het is niet echt ideaal voor in de skibakken. Er is ook wel soms, want ja, ik heb ook eindelijk voor de eerste keer buiten kunnen zitten, maar dat was ook nog wel wat koud. Hoewel jullie daar echt al zomer hebben, en hoewel het in het zuid NW ook al best warm is, is er hier nog geen sprake van zomer, laat staan lente. Af en toe is er wel een zonnige dat dag we buiten kunnen zitten, maar dat is nog steeds met een dikke trui en dekentje. Het fijnste vind ik als er sneeuw en zon is, dan gaan we bijvoorbeeld de berg op en maken we daar een vuurtje en drinken we chocolademelk. Ik moet wel toegeven dat ik het jammer vind dat ik niet kan skiën of snowboarden en dat ik het eigenlijk ook niet geleerd heb hier, want van horen zeggen heeft Narvik een van de beste ski-mogelijkheden in NW, en het ziet er echt zalig uit om zo vlot naar beneden te vliegen. Er zijn ook veel toeristen hier geweest voor onze bakken (heuvels/bergen om te skien) in Narvik, en mensen die dan hier wonen reizen vaak in de paasvakantie naar het zuiden voor een weekje. Als er iemand vraagt waar ze op vakantie gaan zeggen ze ook «het zuiden» ipv een land; het is echt een begrip, best grappig.
Net zoals in België was het hier dus gisteren ook pasen, maar het wordt wel wat anders gevierd. In mijn familie in België hebben we de gewoonte om met pasen vogelnestjes te eten, iets wat ik dus weeral moest missen, jammer genoeg. Maar gelukkig was mijn mama zo vriendelijk om veel paaseitjes op te sturen en ze vielen zeer in de smaak! Bij kleine kinderen worden er ook wel paaseitjes in de tuin verstopt die ze dan moeten zoeken, maar anders gebruiken ze om een groot ei te hebben met massa snoepjes, kleinere eitjes en een paar kleine kado'tjes in. Åja trouwens, voor iedereen nog een god påske (vrolijk pasen)!
Het is dus nu eind april, wat ons automatisch gauw bij mei brengt, iets waar ik al maanden naar uit gekeken heb, want ja inderdaad dan is het RUSSETIDA. Ik beloof jullie plechtig dat ik er in mijn volgend blogbericht alles (of toch bijna alles) over zal vertellen, maar het komt er dus op neer dat we vieren dat we klaar zijn met videregående skole, en dat doen we van de 1. tot de 17. mei. Het wordt dus een periode met vele feestjes en gekke dingen, het enige nadeel is dat wel direct daarna de examens beginnen. Het examen- en schoolsysteem zit wel vrij anders in elkaar hier. Ze hebben 1 keer per jaar examens en dat is dus in de periode van half mei tot half juni. Aangezien ze dus met kerstmis geen examens hebben, wordt de maand mei vooral gebruikt om te herhalen in de klas. Het meest vreemde vind ik dat men niet voor elk vak een examen heeft. Er wordt door de hoge pieten in het land getrokken wie voor welk vak moet opkomen en dat komt man te weten ergens half mei. De meeste hebben bijvoorbeeld 7 vakken, 4 verplichte en 3 keuze vakken, en het is dus goed mogelijk dat men maar in 3 vakken moet opkomen, wat dan ook meer schriftelijk en mondeling kan zijn. Een examen wordt ook niet altijd door de leerkracht afgenomen, het komt vaak voor dat er een persoon van buitenaf het examen afneemt. Zoals ik dus al zei hebben de meeste 7 vakken, ik dus ook. De verplichte vakken zijn in het derde jaar Noors, godsdienst, geschiedenis en gym; deze vakken heb je dan ook samen met je klas. In de keuzevakken worden de klassen dus door elkaar gehaald en kan je bij heel andere mensen zitten. Dat is wel fijn omdat je dan veel andere mensen leert kennen, maar je hebt toch je vaste klas nog. Mijn keuzevakken zijn sociologie, informatica (omdat er photoshop in zat) en Engels. Jammer genoeg kunnen we doorheen het jaar niet van vakken veranderen, anders had ik het zeker gedaan. Ik kom wel alleen maar op in Engels en Noors voor buitenlanders voor het examen, gelukkig. De andere vakken zouden wel lukken nu, maar van de leerstof voor kerstmis heb ik niet altijd al te veel begrepen dus dat zou dan wel moeilijk worden. Het handige daarmee is dat ik wel al weet wanneer ik die examens heb; ik heb dus de 31. mei een examen en een de 8. juni. De examens zijn dus ook niet allemaal in 2 weken gestoken zoals in België; het is verplicht dat er 2 dagen voor het echte examen 2 voorbereidingsdagen zijn. Als laatste wil ik nog zeggen dat de examens hier ook heel anders zijn. Vergeet het maar om bij Engels simpele dingen te krijgen zoals woordjes vertalen; bijna elke examen bestaat uit 3 opgaven waar je dan 1 uit moet kiezen en daar schrijft je dan een paar pagina's over. Zoals je ziet een heel ander systeem als in België.
om 3u 's nachts!
Zoals jullie jullie ongetwijfeld herinneren heb ik hier in de winter wel vertelt dat het bijna heel de dag donker hier was. Nu is het dus bijna het omgekeerde, het wordt lichter en lichter. Alleen van 11 tot half3 's nachts is het nu ongeveer donker, heel vreemd eigenlijk maar wel fijn. Het volgende dat jullie van me zullen horen zal waarschijnlijk wel na 17 mei zijn, maar dan heb ik hopelijk weer een hoop verhalen voor jullie klaar. Tot slot wil ik mama en Bart nog veel succes wensen met de geschifte fietstocht naar Spanje, dus ik hoop dat jullie dit ergens lezen onderweg! Bedankt voor het lezen van deze weeral lange blog, het is niet meer zo lang tot deze verhalen allemaal mondeling kunnen overgevoerd kunnen worden! Nu zal ik mijn verjaardag op facebook eens gaan veranderen naar de echte datum, wat dus NIET vandaag is. De verjaardagswensen blijven hier maar binnenstromen en er zijn er precies niet zoveel die doorhebben dat het maar een grapje is! Geniet nog van de zon in België, en stuur eens een beetje op naar hier! Ha det braaaaaaa
Zoals ik in mijn vorig blogbericht had verteld, was het de laatste week van maart Vinterfestuka in Narvik. In aangelegenheid van dat was Hurtigruten (de grote boten, je weet wel) ook op bezoek gekomen in Narvik; normaal gezien varen die hier niet voorbij. Maar nu lag er dus een grote boot, Kong Harald, hier voor een paar dagen en waren er een paar mogelijkheden om een kleine toer te maken hier in de omgeving. Natuurlijk deden we dat dan ook, een regenachtige zondagnamiddag voeren we een paar uurtjes hier rond in het fjord. Het was fijn voor mij omdat ik nu plaatsen zag die ik er voor nog niet had gezien, of gewoon plaatsen anders zag als dat we er met de auto voorbij rijden. Naderhand was er ook nog een groot buffet en er waren veel visjes zoals kreeft en krab bijvoorbeeld. Het gebeurt niet elke dag dat je zoveel visjes gewoon mag nemen en dat er zoveel variatie is, dus ik heb er eens goed van geprofiteerd, natuurlijk.
De weken daarna was er 1 ding waarmee mijn dagen gevuld waren: russerevyen! Hier heb ik mijn vorige blog ook al over verteld denk ik. Het is dus een soort van show zoals wij gebruiken om te hebben met xmos. De avondvoorstelling voor familie enzo was 12. april en de volgende dag hadden we ook nog een schoolvoorstelling. De laatste week waren we bijna elke dag tot laat op school en in het weekend waren we er ook van 's morgens vroeg tot 's avonds laat; we leefden bijna op school. Décor maken, affiches maken, oefenen met onze eigen muziekband, … ; het hoort er allemaal bij. Het heeft bij iedereen wel voor stress gezorgd, voor omdat we eigenlijk vrij laat in gang geschoten waren, maar het is allemaal in orde gekomen. Natuurlijk waren de meningen een beetje verdeeld, maar sommige zeiden dat het de beste revy sinds lang was, dus dat is dan wel fijn om te horen na er zoveel tijd in gestoken te hebben. Het wordt wel raar zo zonder revy; er gaat plots veel meer vrije tijd zijn op woensdag en zondag, de dagen dat we normaal samen kwamen voor de revy. Ik ben wel blij dat ik me er voor gemeld had; ik heb weer veel nieuwe mensen leren kennen en dat is altijd fijn. De show is trouwens ook gefilmd, dus ik zal het jullie wel eens tonen!
De laatste vrijdag voor de vakantie, de 15. april, was het nog innebandyturnering op school, dat is dus zo hockey wedstrijd. Het werd natuuuuurlijk georganiseerd door de russen en elke klas had 1 ploeg. Jammer genoeg was onze klas wel niet gewonnen, maar het was wel grappig om te zien, vooral omdat de leerkrachten ook een teampje hadden. Op vrijdag zijn er regelmatig grappige dingen op school voor ons russen; er zijn oa regelmatig verkleeddagen zoals bijvoorbeeld de 80's of dat jongens en meisjes van kleren verwisselen enzo.
Die dag begon dus ook de vakantie en in het eerste weekend kwam Thea op bezoek. De trouwe bloglezers herinneren haar misschien nog wel van een tijdje terug; ze is ook met AFS in NW, ze is Duits en ze woont in Storsteinnes, waar ik haar in januari eens gaan bezoeken was. Vrijdag avond gingen we haar afhalen in de stad en maandag middag brachten we haar al weer terug na een heel fijn weekend. Ik had haar natuurlijk Narvik laten zien met haar vele mooie plaatsjes, we hebben wat gewinkeld, taart gemaakt, een-week-te-vroeg-verjaardagsfeest voor haar gehouden osv; maw een heel fijn weekend. De dinsdag ervoor was Lina ook naar huis gekomen, speciaal zodat ze woensdag naar de revy kon komen kijken! Ze bleef een weekje; woensdag morgen vertrok ze al weer, deze keer naar Bodø. Voor diegene die het niet weten, Lina is dus mijn gastzus hier, is 22 jaar en studeert in Tromsø. Het is niet zoals in België dat kotstudenten elke weekend naar huis komen, simpelweg omdat het gewoon niet mogelijk is. Ze komen met kerstmis en pasen naar huis, en heel misschien nog een derde keer. Ze leven dus echt op hun eigen, wat ze perfekt klaren want Noorse jongeren zijn heel zelfstandig. Ze wonen op hun eigen, betalen eigenlijk huisgeld en studies, regelen alles met hun studiebeurs zelf en nog zoveel meer. In België worden we echt nog bij het handje gehouden: onze was wordt gedaan in het weekend en we krijgen soms zelfs eten mee zodat we toch maar niet zouden verhongeren. Noren zijn gewoon veel zelfstandiger opgevoed, zodra ze 18 zijn is het hun leven. Zo goed als iedereen werkt ook, en het is zelfs niet ongewoon om 2 jobs te hebben als student. Maar oke, Lina was dus nog eens thuis en dat is altijd gezellig, ze is echt een heel fijne en het is echt vreemd dat de volgende keer ik haar ga zien is als ik naar huis moet. Voor de rest was de paasvakantie in en rond Narvik. Cemre woont nu momenteel ook hier voor een weekje omdat ze wat problemen had met haar gastgezin, en wij zijn haar kontaktfamilie dus ja. Normaal gezien zou het heel ideaal weer moeten zijn met pasen hier: veel sneeuw en veel zon, maar geen van beide is echt goed gelukt. Er valt nog wel af en toe sneeuw, maar het is niet echt ideaal voor in de skibakken. Er is ook wel soms, want ja, ik heb ook eindelijk voor de eerste keer buiten kunnen zitten, maar dat was ook nog wel wat koud. Hoewel jullie daar echt al zomer hebben, en hoewel het in het zuid NW ook al best warm is, is er hier nog geen sprake van zomer, laat staan lente. Af en toe is er wel een zonnige dat dag we buiten kunnen zitten, maar dat is nog steeds met een dikke trui en dekentje. Het fijnste vind ik als er sneeuw en zon is, dan gaan we bijvoorbeeld de berg op en maken we daar een vuurtje en drinken we chocolademelk. Ik moet wel toegeven dat ik het jammer vind dat ik niet kan skiën of snowboarden en dat ik het eigenlijk ook niet geleerd heb hier, want van horen zeggen heeft Narvik een van de beste ski-mogelijkheden in NW, en het ziet er echt zalig uit om zo vlot naar beneden te vliegen. Er zijn ook veel toeristen hier geweest voor onze bakken (heuvels/bergen om te skien) in Narvik, en mensen die dan hier wonen reizen vaak in de paasvakantie naar het zuiden voor een weekje. Als er iemand vraagt waar ze op vakantie gaan zeggen ze ook «het zuiden» ipv een land; het is echt een begrip, best grappig.
Net zoals in België was het hier dus gisteren ook pasen, maar het wordt wel wat anders gevierd. In mijn familie in België hebben we de gewoonte om met pasen vogelnestjes te eten, iets wat ik dus weeral moest missen, jammer genoeg. Maar gelukkig was mijn mama zo vriendelijk om veel paaseitjes op te sturen en ze vielen zeer in de smaak! Bij kleine kinderen worden er ook wel paaseitjes in de tuin verstopt die ze dan moeten zoeken, maar anders gebruiken ze om een groot ei te hebben met massa snoepjes, kleinere eitjes en een paar kleine kado'tjes in. Åja trouwens, voor iedereen nog een god påske (vrolijk pasen)!
Het is dus nu eind april, wat ons automatisch gauw bij mei brengt, iets waar ik al maanden naar uit gekeken heb, want ja inderdaad dan is het RUSSETIDA. Ik beloof jullie plechtig dat ik er in mijn volgend blogbericht alles (of toch bijna alles) over zal vertellen, maar het komt er dus op neer dat we vieren dat we klaar zijn met videregående skole, en dat doen we van de 1. tot de 17. mei. Het wordt dus een periode met vele feestjes en gekke dingen, het enige nadeel is dat wel direct daarna de examens beginnen. Het examen- en schoolsysteem zit wel vrij anders in elkaar hier. Ze hebben 1 keer per jaar examens en dat is dus in de periode van half mei tot half juni. Aangezien ze dus met kerstmis geen examens hebben, wordt de maand mei vooral gebruikt om te herhalen in de klas. Het meest vreemde vind ik dat men niet voor elk vak een examen heeft. Er wordt door de hoge pieten in het land getrokken wie voor welk vak moet opkomen en dat komt man te weten ergens half mei. De meeste hebben bijvoorbeeld 7 vakken, 4 verplichte en 3 keuze vakken, en het is dus goed mogelijk dat men maar in 3 vakken moet opkomen, wat dan ook meer schriftelijk en mondeling kan zijn. Een examen wordt ook niet altijd door de leerkracht afgenomen, het komt vaak voor dat er een persoon van buitenaf het examen afneemt. Zoals ik dus al zei hebben de meeste 7 vakken, ik dus ook. De verplichte vakken zijn in het derde jaar Noors, godsdienst, geschiedenis en gym; deze vakken heb je dan ook samen met je klas. In de keuzevakken worden de klassen dus door elkaar gehaald en kan je bij heel andere mensen zitten. Dat is wel fijn omdat je dan veel andere mensen leert kennen, maar je hebt toch je vaste klas nog. Mijn keuzevakken zijn sociologie, informatica (omdat er photoshop in zat) en Engels. Jammer genoeg kunnen we doorheen het jaar niet van vakken veranderen, anders had ik het zeker gedaan. Ik kom wel alleen maar op in Engels en Noors voor buitenlanders voor het examen, gelukkig. De andere vakken zouden wel lukken nu, maar van de leerstof voor kerstmis heb ik niet altijd al te veel begrepen dus dat zou dan wel moeilijk worden. Het handige daarmee is dat ik wel al weet wanneer ik die examens heb; ik heb dus de 31. mei een examen en een de 8. juni. De examens zijn dus ook niet allemaal in 2 weken gestoken zoals in België; het is verplicht dat er 2 dagen voor het echte examen 2 voorbereidingsdagen zijn. Als laatste wil ik nog zeggen dat de examens hier ook heel anders zijn. Vergeet het maar om bij Engels simpele dingen te krijgen zoals woordjes vertalen; bijna elke examen bestaat uit 3 opgaven waar je dan 1 uit moet kiezen en daar schrijft je dan een paar pagina's over. Zoals je ziet een heel ander systeem als in België.
om 3u 's nachts!
Zoals jullie jullie ongetwijfeld herinneren heb ik hier in de winter wel vertelt dat het bijna heel de dag donker hier was. Nu is het dus bijna het omgekeerde, het wordt lichter en lichter. Alleen van 11 tot half3 's nachts is het nu ongeveer donker, heel vreemd eigenlijk maar wel fijn. Het volgende dat jullie van me zullen horen zal waarschijnlijk wel na 17 mei zijn, maar dan heb ik hopelijk weer een hoop verhalen voor jullie klaar. Tot slot wil ik mama en Bart nog veel succes wensen met de geschifte fietstocht naar Spanje, dus ik hoop dat jullie dit ergens lezen onderweg! Bedankt voor het lezen van deze weeral lange blog, het is niet meer zo lang tot deze verhalen allemaal mondeling kunnen overgevoerd kunnen worden! Nu zal ik mijn verjaardag op facebook eens gaan veranderen naar de echte datum, wat dus NIET vandaag is. De verjaardagswensen blijven hier maar binnenstromen en er zijn er precies niet zoveel die doorhebben dat het maar een grapje is! Geniet nog van de zon in België, en stuur eens een beetje op naar hier! Ha det braaaaaaa
vrijdag 1 april 2011
Nog maar 3 maanden..
Ja men hei, god dag! Fint å se dåkker igjen. Håper at dåkker alle har det bra, og at dåkker har det gøy med våren. Som lovet skal æ skrive litt om vinterferien min og litt ekstra om mæ og Norge, som vanlig altså.
(Ja maar hallo, goede dag! Fijn om jullie weer te zien. Hoop dat alles goed gaat met iedereen, en dat jullie het fijn hebben met de lente. Zoals beloofd, zal ik een beetje schrijven om mijn wintervakantie en een beetje extra om mij en NW, zoals gewoonlijk dus.)
De eerste dag van de vakantie uitslapen zat er niet in. Zaterdagmorgen rond half 10 vertrokken Kjell en ik om Riccardo en Cemre, de twee andere AFSers die in Narvik wonen sinds een maand of twee, op te halen. Ze zijn respectievelijk van Italië en Turkije en woonden eerst in Zuid-NW, maar zijn dan van gezin veranderd. Dus zodra we hun hadden opgehaald waren we klaar voor onze trip naar Kiruna in Zweden, ongeveer 2,5u van hier. Rond 12u waren we daar en hebben we eerst wat rond gewandeld in Kiruna. Kiruna is een beetje groter als Narvik, maar voor de rest waren ze vrij gelijk eigenlijk, blijkbaar allebei belangrijke steden voor olie enzo, en daarom dus ook niet de mooiste steden. Rond 2u reden we dan nog een half uurtje verder, naar Juggasjärvi, waar het ijshotel was. Eens daar herenigden we met AFS Harstad en hadden we een rondleiding van een gids in het hotel. Na de rondleiding hadden we nog 2 uur om vrij rond te wandelen. Dus we gingen rustig wat rond, hoorde ik plots een groep mensen Nederlands praten. Zonder na te denken ben ik daar gewoon naar toe gegaan en gevraagd van waar ze waren. Een paar waren van Nederland en een paar waren van België en ze waren op vakantie in Noord-Zweden. Van het ene op het andere moment was ik plots weer Nederlands aan het praten en het was echt heel vreemd. Het waren meer Nederlandse zinnen met af en toe een Noors woord tussen. Maar het was heel gezellig om met deze mensen te praten; ze vroegen me helemaal uit over NW met de typische vragen. “Kan je al goed Noors?”, “Was het niet te donker in de wintermaanden?”, “Ben je de sneeuw nog niet beu?”, maar ik vond het helemaal niet erg, ik vertel graag over NW. Maar toen we dus klaar waren met ons bezoek aan het ijshotel reden we, na een klein bezoekje aan een van de oudste Samische kerken, terug naar Kiruna om daar te overnachten. Aangezien het ijshotel een hotel is, is het dus wel mogelijk om daar te overnachten, maar overnachten houdt daar dus in dat ge op een blok slaapt met zo een dierenvelletje op en een warme slaapzak. Maar wij deden dat dus niet omdat het superduur is, het kost namelijk een paar duizend kronen voor gewoon 1 nacht te slapen. Het zal zeker wel een superervaring zijn, maar ik was stiekem toch wel blij dat we ergens warm zouden slapen. Dus eens terug in Kiruna hebben we nog samen met de mensen van Harstad gegeten en hebben we de hele avond nog gezellig bij elkaar op de kamers gezeten. Zondag rond de middag zijn we dan terug vertrokken naar NW. Onderweg waren we nog gestopt om rendieren te spotten, die zaten daar gewoon effe te zijn langs de weg. Toen we in Zweden reden was het trouwens ook heel merkelijk dat er veel sneeuwscooters langs de weg reden, gewoon over de velden door de sneeuw cruisen. In ZW is het toegestaan om met sneeuwscooters te rijden, iets wat in NW jammer genoeg niet het geval is. Net voor de grens waren we ook nog in een grote supermarkt gestopt om eten te kopen, want in ZW is het echt veel goedkoper als in NW. Het was heel grappig om te zien hoeveel mensen van Narvik er daar waren om gewoon eten te kopen.
rendieren
de bar
een kamer
het "bed"
onderweg naar ZW
Voor de rest heb ik in die week vakantie niet echt veel spectaculairs gedaan. Veel in de stad geweest met vrienden. Maar als ik thuis was, was het ook fijn; ik heb kaarsen gemaakt, oreotaart en lefse gemaakt (lefse is een soort van koekje; 2 lapjes deeg op elkaar met boter, suiker en kaneel tussen) en ik heb ook eindelijk mijn breiwerk afgemaakt; ik heb al 1 paar pantoffels en 1 paar sokken op mijn naam staan!
oreokake
zelfgemaakt!
De donderdag van de vakantie was ik ook voor de eerste keer gaan werken. Ja inderaad, werken! Lui ben ik dus nog steeds niet haha. Nee maar ik ben nu een poetsvrouwtje bij een architectenbureau; ik moet hun kontoren enzo poetsen. Het is 1 keer in de week en het duurt maar 1 – 1,5 uur, dat is niet veel maar dat is net ideaal voor mij omdat ik nu eenmaal niet veel wil werken, dat is tenslotte ook nie de reden waarom ik hier ben. Ik had er lang over nagedacht of ik eigenlijk wel wou werken. Maar 1 uurtje in de week kan er echt wel vanaf, en ik heb het zo kunnen zetten dat ik dat op donderdag morgen kan doen omdat ik dan om 10u begin op school, dus ik verlies na school ook geen tijd. Voor 1 uur krijg ik 125 kronen (delen door 8 voor naar euro te gaan); ik vond dat veel maar blijkbaar een heel gemiddeld loon hier. Nu begin ik dus te begrijpen dat zij het hier niet zo bijzonder duur vinden als ik.
Langs de ene kant vind ik het wel jammer dat ik eigenlijk niet veel gereisd heb, maar ik heb me er eigenlijk ondertussen al bij neergelegd, hoewel ik wel nog steeds alle mogelijke kansen probeer te grijpen. Er zijn zoveel redenen waarom het zo moeilijk is om te reizen. Ik woon dus in het noorden, wat dus totaal niet centraal is en ook bijna alles gebeurt in het zuiden en aangezien alles hier zo ver van elkaar ligt, neemt het enorm veel tijd om u te verplaatsen en het is ook verschikkelijk duur. Ik merk nu wel hoe veel geluk wij hebben om in België te wonen, echt supercentraal eigenlijk. Verder woon ik ook in een familie en ga ik naar school, ik leef hier, iets helemaal anders als op vakantie komen dus. Mensen zeggen vaak “ja als ik daar was, ik zou heel NW zien!”. Ja inderdaad, op een vakantie wilt ge echt zoveel mogelijk zien, maar ik leef hier en dat is echt anders. NW is niet ver van België dus ik kom sowieso nog eens op bezoek, op vakantie dan, om het land te verkennen. De grote steden kan ik naderhand nog bezoeken, als een toeristje; de tijden die ik nu hier heb met mijn familie en vrienden zijn absoluut eenmalig.
In tegenstelling tot België, is het in NW nog lang geen zomer, laat staan lente. De gemiddelde temperatuur is ongeveer -5 denk ik maar er is wel heel fijne zon, wel heel sterk voor de oogjes die lang zonder zon hebben moeten overleven. Er komen ook nog geregeld sneeuwstormen en de laatste dagen is er weer veel extra sneeuw gevallen, echte poeder, zalig. Soms schijnt de zon en sneeuwt het tegelijkertijd, heel fijn gevoel. Natuurlijk zou ik ook wel graag een keer op het terras zitten, maar op cafe gaan zoals in België doen ze hier sowieso niet, dus nee vriendjes, ik ben niet jaloers eigenlijk! Het is wel al duidelijk langer en langer licht aan het worden en het is niet meer zo bijzonder lang tot het de hele nacht licht gaan zijn. Ik kijk uit naar het moment dat de middernachtzon gaat komen!
Cemre
"ake"
beetje? sneeuw
Vorige week vrijdag, de 25ste maart, is Vinterfestuka (winterfeestweek) begonnen in Narvik. Het is een jaarlijks gebeuren dat een week duurt, tot zondag de 3de dus. In die week zijn er veel concerten, staan er kraampjes in de stad, komt Hurtigruten (de boten) eens op bezoek in Narvik, lopen er naar traditie heel veel mensen in svarta bjørnen (letterlijk zwarte beren, maar de mannen hebben een zwart kostuum aan en de vrouwen een zwart kleed, iedereen hetzelfde) en rallarer (google translate geeft grondwerkers als vertaling) kostumen rond etc.
Het openingsweekend had AFS Narvik de AFSers in Noord-NW uitgenodigd voor een bezoek aan onze stad dat weekend. Er waren er ongeveer 15 gekomen en ze sliepen bij gezinnen die (on)rechtstreeks ook met AFS te maken hebben. Hier sliepen er 3: eentje van België (Brussel, spreekt dus voornamelijk Frans), Duitsland en Groenland. Lina, mijn zus, was van Tromsø ook naar huis gekomen voor een lang weekend. Vrijdagavond was ik met Gunn en Lina naar het concert van Postgirobygget geweest, een Noorse groep en ze zijn in de stijl van Bart Peeters en Yevgueni enzo. Ik kende er niet zo heel veel van maar Lina en ik hadden voor we vertrokken een klein pre-concertje gehad. Het concert was heel goed eigenlijk en ook zeer gezellig. De volgende dag zijn we de hele dag in de stad geweest; er was vanalles te doen van een optocht als opening van de week tot verschillende gezellige kraampjes waar van die oudere knarren aan het zingen waren. 's Avonds waren we naar het Madcon concert geweest. Madcon is ook een Noorse hiphopachtige band, ik kende ze niet maar ik denk dat ze in het buitenland ook wel gekend zijn. Het is niet echt mijn muziek, maar ik heb me toch wel goed geamuseerd! Woensdag was ik nog naar het concert van Katzenjammer geweest, ook weer een Noorse groep maar deze is ook wel een bekend in België. Eigenlijk denk ik dat ze meer bekend zijnin België als in NW maar ja. Het was echt een van de beste liveconcerten die ik ooit gezien heb; de groep bestaat uit 4 meisjes en stuk voor stuk zijn ze echt gek in hun hoofd! Ze zijn supergeschift maar ook super muzikaal; ik denk dat iedereen elk instrument wel eens bespeeld heeft. Het was echt een heel goed concert en een aanrader voor iedereen!
madcon: check "Glow" op youtube
postgirobygget: check "Idyll" op youtube
katzenjammer: check "A Bar in Amsterdam" op youtube
Excuses voor het lange blogbericht, maar het was al een tijdje geleden omdat het momenteel heel druk is. Veel heldagsprøve (letterlijk vertaald (heledagtoets) en natuurlijk ook de russerevy (die show waar ik eerder al over verteld had). Dinsdag de 12de is het premiere voor familie en vrienden enz; nog een kleine 2 weken dus veel werk, maar het komt in orde (ooit)! Ohja, af en toe heb ik er hier een paar foto's tussen gezet, maar voor de liefhebbers staan er meer op Picasa.
Binnen 3 maanden sta ik terug op Belgische bodem, nog iets minder als 100 dagen; dat de tijd vliegt is wel het understatement van het jaar. Maar er valt niks aan te doen, behalve dan nog zoveel mogelijk hier van mijn tijd genieten! Amuseer jullie daar nog in het Belgenlandje, met de fijne terrasjes en frisjes pintjes, ik eet nog wel een beetje sneeuw. Vi snakkes!
(Ja maar hallo, goede dag! Fijn om jullie weer te zien. Hoop dat alles goed gaat met iedereen, en dat jullie het fijn hebben met de lente. Zoals beloofd, zal ik een beetje schrijven om mijn wintervakantie en een beetje extra om mij en NW, zoals gewoonlijk dus.)
De eerste dag van de vakantie uitslapen zat er niet in. Zaterdagmorgen rond half 10 vertrokken Kjell en ik om Riccardo en Cemre, de twee andere AFSers die in Narvik wonen sinds een maand of twee, op te halen. Ze zijn respectievelijk van Italië en Turkije en woonden eerst in Zuid-NW, maar zijn dan van gezin veranderd. Dus zodra we hun hadden opgehaald waren we klaar voor onze trip naar Kiruna in Zweden, ongeveer 2,5u van hier. Rond 12u waren we daar en hebben we eerst wat rond gewandeld in Kiruna. Kiruna is een beetje groter als Narvik, maar voor de rest waren ze vrij gelijk eigenlijk, blijkbaar allebei belangrijke steden voor olie enzo, en daarom dus ook niet de mooiste steden. Rond 2u reden we dan nog een half uurtje verder, naar Juggasjärvi, waar het ijshotel was. Eens daar herenigden we met AFS Harstad en hadden we een rondleiding van een gids in het hotel. Na de rondleiding hadden we nog 2 uur om vrij rond te wandelen. Dus we gingen rustig wat rond, hoorde ik plots een groep mensen Nederlands praten. Zonder na te denken ben ik daar gewoon naar toe gegaan en gevraagd van waar ze waren. Een paar waren van Nederland en een paar waren van België en ze waren op vakantie in Noord-Zweden. Van het ene op het andere moment was ik plots weer Nederlands aan het praten en het was echt heel vreemd. Het waren meer Nederlandse zinnen met af en toe een Noors woord tussen. Maar het was heel gezellig om met deze mensen te praten; ze vroegen me helemaal uit over NW met de typische vragen. “Kan je al goed Noors?”, “Was het niet te donker in de wintermaanden?”, “Ben je de sneeuw nog niet beu?”, maar ik vond het helemaal niet erg, ik vertel graag over NW. Maar toen we dus klaar waren met ons bezoek aan het ijshotel reden we, na een klein bezoekje aan een van de oudste Samische kerken, terug naar Kiruna om daar te overnachten. Aangezien het ijshotel een hotel is, is het dus wel mogelijk om daar te overnachten, maar overnachten houdt daar dus in dat ge op een blok slaapt met zo een dierenvelletje op en een warme slaapzak. Maar wij deden dat dus niet omdat het superduur is, het kost namelijk een paar duizend kronen voor gewoon 1 nacht te slapen. Het zal zeker wel een superervaring zijn, maar ik was stiekem toch wel blij dat we ergens warm zouden slapen. Dus eens terug in Kiruna hebben we nog samen met de mensen van Harstad gegeten en hebben we de hele avond nog gezellig bij elkaar op de kamers gezeten. Zondag rond de middag zijn we dan terug vertrokken naar NW. Onderweg waren we nog gestopt om rendieren te spotten, die zaten daar gewoon effe te zijn langs de weg. Toen we in Zweden reden was het trouwens ook heel merkelijk dat er veel sneeuwscooters langs de weg reden, gewoon over de velden door de sneeuw cruisen. In ZW is het toegestaan om met sneeuwscooters te rijden, iets wat in NW jammer genoeg niet het geval is. Net voor de grens waren we ook nog in een grote supermarkt gestopt om eten te kopen, want in ZW is het echt veel goedkoper als in NW. Het was heel grappig om te zien hoeveel mensen van Narvik er daar waren om gewoon eten te kopen.
rendieren
de bar
een kamer
het "bed"
onderweg naar ZW
Voor de rest heb ik in die week vakantie niet echt veel spectaculairs gedaan. Veel in de stad geweest met vrienden. Maar als ik thuis was, was het ook fijn; ik heb kaarsen gemaakt, oreotaart en lefse gemaakt (lefse is een soort van koekje; 2 lapjes deeg op elkaar met boter, suiker en kaneel tussen) en ik heb ook eindelijk mijn breiwerk afgemaakt; ik heb al 1 paar pantoffels en 1 paar sokken op mijn naam staan!
oreokake
zelfgemaakt!
De donderdag van de vakantie was ik ook voor de eerste keer gaan werken. Ja inderaad, werken! Lui ben ik dus nog steeds niet haha. Nee maar ik ben nu een poetsvrouwtje bij een architectenbureau; ik moet hun kontoren enzo poetsen. Het is 1 keer in de week en het duurt maar 1 – 1,5 uur, dat is niet veel maar dat is net ideaal voor mij omdat ik nu eenmaal niet veel wil werken, dat is tenslotte ook nie de reden waarom ik hier ben. Ik had er lang over nagedacht of ik eigenlijk wel wou werken. Maar 1 uurtje in de week kan er echt wel vanaf, en ik heb het zo kunnen zetten dat ik dat op donderdag morgen kan doen omdat ik dan om 10u begin op school, dus ik verlies na school ook geen tijd. Voor 1 uur krijg ik 125 kronen (delen door 8 voor naar euro te gaan); ik vond dat veel maar blijkbaar een heel gemiddeld loon hier. Nu begin ik dus te begrijpen dat zij het hier niet zo bijzonder duur vinden als ik.
Langs de ene kant vind ik het wel jammer dat ik eigenlijk niet veel gereisd heb, maar ik heb me er eigenlijk ondertussen al bij neergelegd, hoewel ik wel nog steeds alle mogelijke kansen probeer te grijpen. Er zijn zoveel redenen waarom het zo moeilijk is om te reizen. Ik woon dus in het noorden, wat dus totaal niet centraal is en ook bijna alles gebeurt in het zuiden en aangezien alles hier zo ver van elkaar ligt, neemt het enorm veel tijd om u te verplaatsen en het is ook verschikkelijk duur. Ik merk nu wel hoe veel geluk wij hebben om in België te wonen, echt supercentraal eigenlijk. Verder woon ik ook in een familie en ga ik naar school, ik leef hier, iets helemaal anders als op vakantie komen dus. Mensen zeggen vaak “ja als ik daar was, ik zou heel NW zien!”. Ja inderdaad, op een vakantie wilt ge echt zoveel mogelijk zien, maar ik leef hier en dat is echt anders. NW is niet ver van België dus ik kom sowieso nog eens op bezoek, op vakantie dan, om het land te verkennen. De grote steden kan ik naderhand nog bezoeken, als een toeristje; de tijden die ik nu hier heb met mijn familie en vrienden zijn absoluut eenmalig.
In tegenstelling tot België, is het in NW nog lang geen zomer, laat staan lente. De gemiddelde temperatuur is ongeveer -5 denk ik maar er is wel heel fijne zon, wel heel sterk voor de oogjes die lang zonder zon hebben moeten overleven. Er komen ook nog geregeld sneeuwstormen en de laatste dagen is er weer veel extra sneeuw gevallen, echte poeder, zalig. Soms schijnt de zon en sneeuwt het tegelijkertijd, heel fijn gevoel. Natuurlijk zou ik ook wel graag een keer op het terras zitten, maar op cafe gaan zoals in België doen ze hier sowieso niet, dus nee vriendjes, ik ben niet jaloers eigenlijk! Het is wel al duidelijk langer en langer licht aan het worden en het is niet meer zo bijzonder lang tot het de hele nacht licht gaan zijn. Ik kijk uit naar het moment dat de middernachtzon gaat komen!
Cemre
"ake"
beetje? sneeuw
Vorige week vrijdag, de 25ste maart, is Vinterfestuka (winterfeestweek) begonnen in Narvik. Het is een jaarlijks gebeuren dat een week duurt, tot zondag de 3de dus. In die week zijn er veel concerten, staan er kraampjes in de stad, komt Hurtigruten (de boten) eens op bezoek in Narvik, lopen er naar traditie heel veel mensen in svarta bjørnen (letterlijk zwarte beren, maar de mannen hebben een zwart kostuum aan en de vrouwen een zwart kleed, iedereen hetzelfde) en rallarer (google translate geeft grondwerkers als vertaling) kostumen rond etc.
Het openingsweekend had AFS Narvik de AFSers in Noord-NW uitgenodigd voor een bezoek aan onze stad dat weekend. Er waren er ongeveer 15 gekomen en ze sliepen bij gezinnen die (on)rechtstreeks ook met AFS te maken hebben. Hier sliepen er 3: eentje van België (Brussel, spreekt dus voornamelijk Frans), Duitsland en Groenland. Lina, mijn zus, was van Tromsø ook naar huis gekomen voor een lang weekend. Vrijdagavond was ik met Gunn en Lina naar het concert van Postgirobygget geweest, een Noorse groep en ze zijn in de stijl van Bart Peeters en Yevgueni enzo. Ik kende er niet zo heel veel van maar Lina en ik hadden voor we vertrokken een klein pre-concertje gehad. Het concert was heel goed eigenlijk en ook zeer gezellig. De volgende dag zijn we de hele dag in de stad geweest; er was vanalles te doen van een optocht als opening van de week tot verschillende gezellige kraampjes waar van die oudere knarren aan het zingen waren. 's Avonds waren we naar het Madcon concert geweest. Madcon is ook een Noorse hiphopachtige band, ik kende ze niet maar ik denk dat ze in het buitenland ook wel gekend zijn. Het is niet echt mijn muziek, maar ik heb me toch wel goed geamuseerd! Woensdag was ik nog naar het concert van Katzenjammer geweest, ook weer een Noorse groep maar deze is ook wel een bekend in België. Eigenlijk denk ik dat ze meer bekend zijnin België als in NW maar ja. Het was echt een van de beste liveconcerten die ik ooit gezien heb; de groep bestaat uit 4 meisjes en stuk voor stuk zijn ze echt gek in hun hoofd! Ze zijn supergeschift maar ook super muzikaal; ik denk dat iedereen elk instrument wel eens bespeeld heeft. Het was echt een heel goed concert en een aanrader voor iedereen!
madcon: check "Glow" op youtube
postgirobygget: check "Idyll" op youtube
katzenjammer: check "A Bar in Amsterdam" op youtube
Excuses voor het lange blogbericht, maar het was al een tijdje geleden omdat het momenteel heel druk is. Veel heldagsprøve (letterlijk vertaald (heledagtoets) en natuurlijk ook de russerevy (die show waar ik eerder al over verteld had). Dinsdag de 12de is het premiere voor familie en vrienden enz; nog een kleine 2 weken dus veel werk, maar het komt in orde (ooit)! Ohja, af en toe heb ik er hier een paar foto's tussen gezet, maar voor de liefhebbers staan er meer op Picasa.
Binnen 3 maanden sta ik terug op Belgische bodem, nog iets minder als 100 dagen; dat de tijd vliegt is wel het understatement van het jaar. Maar er valt niks aan te doen, behalve dan nog zoveel mogelijk hier van mijn tijd genieten! Amuseer jullie daar nog in het Belgenlandje, met de fijne terrasjes en frisjes pintjes, ik eet nog wel een beetje sneeuw. Vi snakkes!
woensdag 9 maart 2011
HEIA NORGE
Hei Belgia, hvordan går det med dåkker? Terwijl vele onder jullie nu al weer vakantie hebben zit ik hier nog steeds op school, heb momenteel sosialkunnskap (een soort van sociologie) en we moeten een opgave maken, maar ik ben natuurlijk weer mijn boeken vergeten dus tijd voor een nieuw blogbericht. Omdat er de laatste twee weken niet zo bijzonder interessants is gebeurd, zal het deze keer meer een informatief blogbericht over nw worden. Wel het zeer bijzonder de moeite waard om te vertellen is het VM (WK) skien in Oslo de voorbije twee weken. Noorwegen was (uiteraard) de grote winnaar: 20 medailles in totaal, waaronder 8 gouden, 6 silveren en 6 bronzen. Heia Norge (hup noorwegen).
Ik weet dat ik het al een keer vermeld heb, maar ik merk echt nog vaak hoe veel noormannen van noorwegen houden. Neem nu bijvoorbeeld de klasfoto; we moesten dus een thema verzinnen en daarom hadden we «typisch noors» genomen: warme gebreide truien, bunad (nationaal/feest kleed) enzo. Ik zal de foto wel is laten zien als hij aankomt. Of bijvoorbeeld de russekleren die (eindelijk) aangekomen zijn, overal noorse vlaggen op enzo. Voor mij echt geen probleem, maar ik zou persoonlijk niet op xmos kleren overal de belgische vlag op willen. Met het VM keken we ook regelmatig in de klas op groot scherm naar de skiwedstrijden, en klonk er echt applaus als we weer een medaille hadden. Maar voor mij echt geen erg, ik hou ook van nw, maar ik vind het gewoon een beetje opmerkelijk omdat ik mij dat niet in belgia kan inbeelden.
Verder zal ik nu nog een beetje over de Noorse eet en drink kultur vertellen. Het eerste dat ik raar vond van de eetkultur herinner ik me nog goed. Het was op het aankomstkamp in oslo en we hadden ontbijt. Ik was heel verwonderd omdat ze geen choco hadden, maar wel kaviaar. Meer nog, het was kaviaar in zo een soort van tandpastatube. Het wordt gegeten zoals op kaas.
kaviar
Ja nog zoiets raars. Als ze kaas eten of salami ofzo dan eten ze dat vaak met een paar reepjes paprika of komkommer op ofzo. En geen twee boterhammen op elkaar, nee 1 broodschijf. Frokost (ontbijt) wordt vaak op school gegeten, we hebben na het eerste uur er dan ook 20 minuten tijd voor. 's Avonds wordt er meestal rond 4u middag gegeten en rond 9 uur 's avonds ofzo soms ook nog eens kveldsmat (avondeten) wat meestal brood is. Ze eten hier dus heel veel brood, 3 van de 4 maaltijden op een dag. Het brood wordt hier ook door de meeste zelfgemaakt en het is altijd donker brood. Als middag eten we dus ongeveer 3 keer in de week vis en 3 keer vlees denk ik. Het vlees of de vis is het belangrijkste in de maaltijd, niet de groenten. Als we kiezen wat we gaan eten wordt er dus ook altijd eerst de vraag gesteld welk vlees/vis, en daarna kan er een groente bijgezocht worden. Omdat de groenten hier best duur zijn is er dus ook niet zo een grote verscheidenheid aan. Meestal eten we wortelen, broccoli of bloemkool en dan vaak ook nog uit zo een diepvrieszakje. Ja ze gebruiken hier niet veel om zelf echt eten te maken, zoals verse groeten of verse puree. De meeste dingen komen uit een zakje waar ge dan gewoon water ofzoiets moet bij doen. Voor de rest zijn ze ook niet echt een held in eten combineren. Als we bijvoorbeeld een pastaschotel in de oven eten, maken ze ook nog vaak rijst of aardappelen apart daar bij. Oh ja aardappelen, bijna elke dag eten we aardappelen! Zoals al gezegd eten we dus ook regelmatig vis en dat heb ik dus ook leren eten (voor diegene die het niet weten, voor ik naar nw kwam at ik bijna nooit vis). Maar ik had op het begin gezegd dat ik alles zou proberen, dus zo heb ik goede en slechte dingen ontdekt. Ik heb ondertussen ook al een paar keer walvis gegeten, op het begin vond ik dat niet lekker maar nu vind ik het best wel oke. Op zaterdag is het de gewoonte denk ik in heel nw om grøt te eten. Dat is zo gekookte rijstpap met boter, suiker en kaneel op, ze gebruiken echt overal suiker en kaneel op. Ik vind het persoonlijk niet zo lekker maar het is nog wel doenbaar.
grøt met boter, suiker en kaneel
Wat ik wel totaal niet lekker vind is brunost (bruine kaas), heeft zo een karamelsmaak, bah.
brunost
Als men een noor vraagt wat het nationaalgerecht is, denk ik dat hij lutefisk (heb ik in het kerstmisblogbericht uitgelegd denk ik) of kjøttbolle (vleesbollen) zou zeggen. Ik weet dat het is logisch dat ze hier minder frietjes eten, maar als ze dat dan al doen, eten ze het met paprikakruiden (op zich nog wel oke eigenlijk) maar dus niet met mayonaise, dat is totaaaal uit den boze. En hamburgers, zoals al eerder vermeld, eten ze met mes en vork.
Dat is wat me momenteel te binnenschiet over eten, laten we overschakelen naar de drinkkultur. Het is wel algemeen geweten dat mensen in scandinavie veel drinken en dat is dan ook totaal geen leugen. Ze drinken ook vooral sterke drank, af en toe sommige jongens die bier drinken maar meisjes niet. Bij bier voelt ge als ge slecht begint te worden, maar bij sterke drank dus niet. Voor de rest hebben ze naast alkohol ook nog wel water, meer nog, het beste water van de hele wereld en ze kopen dus ook nooit water. Ze drinken trouwens ook heel veel koffie. Ik had dat op voorhand al wel gehoord maar ik wist niet dat het zoveel was, amai.
Als laatste kan ik nog snus vermelden. Omdat het duur is om te roken en zoals bijna overal denk ik veel campagnes tegen roken zijn, gebruiken ze hier snus. Dat is zo iets kleins van 1 op 2 cm denk ik en dan steken ze dan onder hun bovenlip en daar zit dan nicotine in veronderstel ik. Op zich is het wel een betere oplossing als roken omdat dat niet zo stinkt ofzo, maar het is toch maar vies als ge overal iedereen zijn snus ziet liggen. Ik denk dat het alleen in de scandinavische landen en USA bestaat.
snus
Hiermee wil ik echt niet de noorse kultur mee aanvallen, zowel de belgische als de noorse hebben zijn voor- en nadelen. Ik wou jullie gewoon even laten weten wat ik hier allemaal binnensteek. Nu heb ik eetpauze dus die zal ik dan maar eens gaan benutten. Volgende week heb ik ook eindelijk is een weekje vakantie, dus in het volgend bericht zal ik vertellen wat ik dan heb uitgestoken! Ha det bra belgiske venner mine
Ik weet dat ik het al een keer vermeld heb, maar ik merk echt nog vaak hoe veel noormannen van noorwegen houden. Neem nu bijvoorbeeld de klasfoto; we moesten dus een thema verzinnen en daarom hadden we «typisch noors» genomen: warme gebreide truien, bunad (nationaal/feest kleed) enzo. Ik zal de foto wel is laten zien als hij aankomt. Of bijvoorbeeld de russekleren die (eindelijk) aangekomen zijn, overal noorse vlaggen op enzo. Voor mij echt geen probleem, maar ik zou persoonlijk niet op xmos kleren overal de belgische vlag op willen. Met het VM keken we ook regelmatig in de klas op groot scherm naar de skiwedstrijden, en klonk er echt applaus als we weer een medaille hadden. Maar voor mij echt geen erg, ik hou ook van nw, maar ik vind het gewoon een beetje opmerkelijk omdat ik mij dat niet in belgia kan inbeelden.
Verder zal ik nu nog een beetje over de Noorse eet en drink kultur vertellen. Het eerste dat ik raar vond van de eetkultur herinner ik me nog goed. Het was op het aankomstkamp in oslo en we hadden ontbijt. Ik was heel verwonderd omdat ze geen choco hadden, maar wel kaviaar. Meer nog, het was kaviaar in zo een soort van tandpastatube. Het wordt gegeten zoals op kaas.
kaviar
Ja nog zoiets raars. Als ze kaas eten of salami ofzo dan eten ze dat vaak met een paar reepjes paprika of komkommer op ofzo. En geen twee boterhammen op elkaar, nee 1 broodschijf. Frokost (ontbijt) wordt vaak op school gegeten, we hebben na het eerste uur er dan ook 20 minuten tijd voor. 's Avonds wordt er meestal rond 4u middag gegeten en rond 9 uur 's avonds ofzo soms ook nog eens kveldsmat (avondeten) wat meestal brood is. Ze eten hier dus heel veel brood, 3 van de 4 maaltijden op een dag. Het brood wordt hier ook door de meeste zelfgemaakt en het is altijd donker brood. Als middag eten we dus ongeveer 3 keer in de week vis en 3 keer vlees denk ik. Het vlees of de vis is het belangrijkste in de maaltijd, niet de groenten. Als we kiezen wat we gaan eten wordt er dus ook altijd eerst de vraag gesteld welk vlees/vis, en daarna kan er een groente bijgezocht worden. Omdat de groenten hier best duur zijn is er dus ook niet zo een grote verscheidenheid aan. Meestal eten we wortelen, broccoli of bloemkool en dan vaak ook nog uit zo een diepvrieszakje. Ja ze gebruiken hier niet veel om zelf echt eten te maken, zoals verse groeten of verse puree. De meeste dingen komen uit een zakje waar ge dan gewoon water ofzoiets moet bij doen. Voor de rest zijn ze ook niet echt een held in eten combineren. Als we bijvoorbeeld een pastaschotel in de oven eten, maken ze ook nog vaak rijst of aardappelen apart daar bij. Oh ja aardappelen, bijna elke dag eten we aardappelen! Zoals al gezegd eten we dus ook regelmatig vis en dat heb ik dus ook leren eten (voor diegene die het niet weten, voor ik naar nw kwam at ik bijna nooit vis). Maar ik had op het begin gezegd dat ik alles zou proberen, dus zo heb ik goede en slechte dingen ontdekt. Ik heb ondertussen ook al een paar keer walvis gegeten, op het begin vond ik dat niet lekker maar nu vind ik het best wel oke. Op zaterdag is het de gewoonte denk ik in heel nw om grøt te eten. Dat is zo gekookte rijstpap met boter, suiker en kaneel op, ze gebruiken echt overal suiker en kaneel op. Ik vind het persoonlijk niet zo lekker maar het is nog wel doenbaar.
grøt met boter, suiker en kaneel
Wat ik wel totaal niet lekker vind is brunost (bruine kaas), heeft zo een karamelsmaak, bah.
brunost
Als men een noor vraagt wat het nationaalgerecht is, denk ik dat hij lutefisk (heb ik in het kerstmisblogbericht uitgelegd denk ik) of kjøttbolle (vleesbollen) zou zeggen. Ik weet dat het is logisch dat ze hier minder frietjes eten, maar als ze dat dan al doen, eten ze het met paprikakruiden (op zich nog wel oke eigenlijk) maar dus niet met mayonaise, dat is totaaaal uit den boze. En hamburgers, zoals al eerder vermeld, eten ze met mes en vork.
Dat is wat me momenteel te binnenschiet over eten, laten we overschakelen naar de drinkkultur. Het is wel algemeen geweten dat mensen in scandinavie veel drinken en dat is dan ook totaal geen leugen. Ze drinken ook vooral sterke drank, af en toe sommige jongens die bier drinken maar meisjes niet. Bij bier voelt ge als ge slecht begint te worden, maar bij sterke drank dus niet. Voor de rest hebben ze naast alkohol ook nog wel water, meer nog, het beste water van de hele wereld en ze kopen dus ook nooit water. Ze drinken trouwens ook heel veel koffie. Ik had dat op voorhand al wel gehoord maar ik wist niet dat het zoveel was, amai.
Als laatste kan ik nog snus vermelden. Omdat het duur is om te roken en zoals bijna overal denk ik veel campagnes tegen roken zijn, gebruiken ze hier snus. Dat is zo iets kleins van 1 op 2 cm denk ik en dan steken ze dan onder hun bovenlip en daar zit dan nicotine in veronderstel ik. Op zich is het wel een betere oplossing als roken omdat dat niet zo stinkt ofzo, maar het is toch maar vies als ge overal iedereen zijn snus ziet liggen. Ik denk dat het alleen in de scandinavische landen en USA bestaat.
snus
Hiermee wil ik echt niet de noorse kultur mee aanvallen, zowel de belgische als de noorse hebben zijn voor- en nadelen. Ik wou jullie gewoon even laten weten wat ik hier allemaal binnensteek. Nu heb ik eetpauze dus die zal ik dan maar eens gaan benutten. Volgende week heb ik ook eindelijk is een weekje vakantie, dus in het volgend bericht zal ik vertellen wat ik dan heb uitgestoken! Ha det bra belgiske venner mine
vrijdag 25 februari 2011
zondag 20 februari 2011
Sol, sol, kom igjen..
Hei folkens! Ik probeer mijn belofte vol te houden om iets meer op mijn blog te schrijven, dus hier ben ik weer. 't Is momenteel heel druk op school met enorm veel huiswerk enzo, maar geen nood, ik klaar dat wel. Er staan ook eindelijk nieuwe foto's online, zowel op facebook als hier op de fotopagina. Ik besef dat niet alle foto's even goed of mooi zijn, maar ik nek eigenlijk een beetje om photoshop te gebruiken om ze te bewerken. Het is de kunst van fotograferen om ze zo te maken, dat ze niet bewerkt moeten worden, vind ik.
Beginnen doe ik met het weekend van 4 tot 6 febrari want toen was het midtårsopphold (wat in het nederlands midden in het jaar kamp ofzo wordt). Vrijdag middag namen Riccardo en ik de bus naar Finnsnes, waar we rond 17u aankwamen. Het was heel fijn om iedereen nog eens terug te zien, het was immers al van eind september geleden. Waar we deze keer logeerden was ook wel een fijne plaats als vorige keer, het was een school en we sliepen in klaslokalen. In tegenstelling tot vorige keer waren er deze keer ook douches, wat ook altijd mooi mee gekomen is. Zaterdag was het vooral praten enzo, over hoe het tot nu toe al geweest was, sommige mensen die van gezin veranderd waren, mogelijke problemen etc. 's Avonds zijn we dan met z'n allen gaan eten in een pizzaria. Naar goede gewoonte heb ik eigenlijk het hele weekend vooral met de aziaten rondgehangen; die zijn zo fijn. Zondag hebben Riccardo en ik rond 17u de bus terug naar Narvik genomen. Ik kan me goed inbeelden dat het voor jullie totaal niet interessant klinkt zo een weekend, maar dat is het echt wel. Het doet goed om met mensen te praten die hetzelfde meemaken en die u daardoor veel beter verstaan, want hoe goed anderen ook hun best doen, men begrijpt iets pas echt als men in dezelfde schoenen staat. Verder was het ook heel fijn dat iedereen (of ja bijna iedereen, met uitzondering van de italianen die de hele tijd italiaans praten) noors sprak en er ook heel goed in was.
Tata en mezelf
Riccardo en mezelf
Dan vorige week donderdag was ook een speciale dag. Er gaat hier namelijk de traditie dat we vrij krijgen op school de eerste dag dat de zon terug op de school schijnt, wordt 'solfri' genoemd. Grappig want sommige waren al een paar dagen aan het zingen van "Sol, sol, kom igjen" (zon, zon, kom terug) en dan plots werd er donderdag rond half 11 door de luidsprekers afgeroepen dat we vrij kregen voor de rest van de dag. Ik vond het fijn als het zo donker was en dacht dus dat ik de zon niet gemist had, maar ik kan u verzekeren dat het een fijn gevoel geeft om die terug te zien na een dikke drie maanden. De maan staat overdag ook aan de hemel dus soms maakt dat dus dat de zon en de maan tegelijkertijd te zien zijn. Maar het wil niet zeggen omdat de zon schijnt dat het daarom ook minder koud is, in tegendeel, het is nog steeds heel koud, en daar bedoel ik dan -15 graden mee. Op zich nog wel te doen, maar er is altijd veel koude wind dus dat maakt nog een paar graden kouder.
Zalig met zon èn sneeuw!
In mijn vorig blogbericht had ik verteld over Riccardo, de nieuwe AFS'er in Narvik. Nu is er ook nog een meisje van Turkije bijgekomen in Narvik. Vriendelijk als ik ben heb ik ze fijn rondgeleid in de stad en de fijne plekjes laten zien enzo. Riccardo gaat naar dezelfde school als mij en dat is soms wel raar omdat hij nog niet veel mensen kent en dus met gevolg mij dus overal en altijd volgt, wat soms wel irriterend kan werken aangezien ik hier mijn eigen leven en vrienden heb en niet de behoefte heb om altijd gevolgd te worden. Maar in de loop van de tijd zal hij wel zijn eigen vrienden vinden.
Vorig vrijdag was ik naar een fijn en speciaal feestje geweest, niet dat het mijn gewoonte is om hier over alle feestjes te vertellen, maar deze keer mag dat wel. Het was een afterski feestje in de skihut op de berg, waar we dus met de lift heen moesten. We waren extra vroeg gegaan, en maar goed aan want er was een temenis lange rij. Het uitzicht was wel zalig daarboven op de berg, de hut was op ongeveer 1200 meter en er was een heel fijn uitzicht over heel Narvikkommune.
Dit weekend zijn we nog eens naar Sjøvegan geweest, waar we dus onze hytte (hut, cabine, ...) hebben. Ik was er nog maar een keer geweest voor een heel weekend dus ik keek er wel naar uit. Sjøvegan is een klein dorpje, het is er heel rustig maar heel mooi. Ideaal om even tot rust te komen; net wat ik nodig had. Zaterdag hadden we onze eigen baan voor te ake gemaakt op de berg in de tuin, wat heel grappig en fijn was. Er lag daar veel meer sneeuw als in Narvik, elke pas die ik nam stond ik tot ver boven mijn knie in de sneeuw. Zondag was het extra fijn want toen kwam de zon er even gezellig bij. Zalig om u gewoon in te sneeuw te kunnen gooien met de zon op uw gezicht.
Laatst had ik toevallig een tv programma op televisie gezien en het handelde om de verschillen tussen personen in het oosten en noorden enzo, van NW dan. Mensen van noord NW werden beschreven als open mensen, maar met een groffe en simpele humor. Kan ik me persoonlijk zeer goed in vinden en ik ben dus op de juiste plaats terecht gekomen.
Wat me dadelijk bij het volgende brengt, ik denk dat het wel te merken is aan wat ik hier schrijf op mijn blog, maar ik ben hier echt heel goed terecht gekomen en op dit moment een heel fijne tijd heb hier. School is fijn (op die manier school fijn kan zijn natuurlijk), ik heb vrienden waar ik na school mee afspreek, mee naar feestjes ga en sleepovers mee houdt en ik heb een zeer vriendelijke en lieve familie waar ik altijd bij terecht kan als er iets zou zijn. Ik besef zeker en vast dat ik met mijn gat in de boter ben gevallen. Uiteraard zijn er ook dagen dat het wat minder gaat, maar deze horen er tenslotte bij en ik ben dan ook blij dat deze er zijn, zodat ik des te meer van de fijne dagen geniet, zodat ik besef dat niet alles altijd van zelf komt, dat men er zelf voor moet werken.
Dus dan rest er mij voor deze keer alleen nog maar «takk for meg» te zeggen, wat letterlijk betekent «dank u voor mij». Ze zeggen dit altijd als ze ergens geweest zijn, of de volgende keer als ze elkaar opnieuw zien zeggen ze «takk for sist», wat dus «dank u voor laatst» betekent. Så takk for meg kjære venner, vi snakkes!
Beginnen doe ik met het weekend van 4 tot 6 febrari want toen was het midtårsopphold (wat in het nederlands midden in het jaar kamp ofzo wordt). Vrijdag middag namen Riccardo en ik de bus naar Finnsnes, waar we rond 17u aankwamen. Het was heel fijn om iedereen nog eens terug te zien, het was immers al van eind september geleden. Waar we deze keer logeerden was ook wel een fijne plaats als vorige keer, het was een school en we sliepen in klaslokalen. In tegenstelling tot vorige keer waren er deze keer ook douches, wat ook altijd mooi mee gekomen is. Zaterdag was het vooral praten enzo, over hoe het tot nu toe al geweest was, sommige mensen die van gezin veranderd waren, mogelijke problemen etc. 's Avonds zijn we dan met z'n allen gaan eten in een pizzaria. Naar goede gewoonte heb ik eigenlijk het hele weekend vooral met de aziaten rondgehangen; die zijn zo fijn. Zondag hebben Riccardo en ik rond 17u de bus terug naar Narvik genomen. Ik kan me goed inbeelden dat het voor jullie totaal niet interessant klinkt zo een weekend, maar dat is het echt wel. Het doet goed om met mensen te praten die hetzelfde meemaken en die u daardoor veel beter verstaan, want hoe goed anderen ook hun best doen, men begrijpt iets pas echt als men in dezelfde schoenen staat. Verder was het ook heel fijn dat iedereen (of ja bijna iedereen, met uitzondering van de italianen die de hele tijd italiaans praten) noors sprak en er ook heel goed in was.
Tata en mezelf
Riccardo en mezelf
Dan vorige week donderdag was ook een speciale dag. Er gaat hier namelijk de traditie dat we vrij krijgen op school de eerste dag dat de zon terug op de school schijnt, wordt 'solfri' genoemd. Grappig want sommige waren al een paar dagen aan het zingen van "Sol, sol, kom igjen" (zon, zon, kom terug) en dan plots werd er donderdag rond half 11 door de luidsprekers afgeroepen dat we vrij kregen voor de rest van de dag. Ik vond het fijn als het zo donker was en dacht dus dat ik de zon niet gemist had, maar ik kan u verzekeren dat het een fijn gevoel geeft om die terug te zien na een dikke drie maanden. De maan staat overdag ook aan de hemel dus soms maakt dat dus dat de zon en de maan tegelijkertijd te zien zijn. Maar het wil niet zeggen omdat de zon schijnt dat het daarom ook minder koud is, in tegendeel, het is nog steeds heel koud, en daar bedoel ik dan -15 graden mee. Op zich nog wel te doen, maar er is altijd veel koude wind dus dat maakt nog een paar graden kouder.
Zalig met zon èn sneeuw!
In mijn vorig blogbericht had ik verteld over Riccardo, de nieuwe AFS'er in Narvik. Nu is er ook nog een meisje van Turkije bijgekomen in Narvik. Vriendelijk als ik ben heb ik ze fijn rondgeleid in de stad en de fijne plekjes laten zien enzo. Riccardo gaat naar dezelfde school als mij en dat is soms wel raar omdat hij nog niet veel mensen kent en dus met gevolg mij dus overal en altijd volgt, wat soms wel irriterend kan werken aangezien ik hier mijn eigen leven en vrienden heb en niet de behoefte heb om altijd gevolgd te worden. Maar in de loop van de tijd zal hij wel zijn eigen vrienden vinden.
Vorig vrijdag was ik naar een fijn en speciaal feestje geweest, niet dat het mijn gewoonte is om hier over alle feestjes te vertellen, maar deze keer mag dat wel. Het was een afterski feestje in de skihut op de berg, waar we dus met de lift heen moesten. We waren extra vroeg gegaan, en maar goed aan want er was een temenis lange rij. Het uitzicht was wel zalig daarboven op de berg, de hut was op ongeveer 1200 meter en er was een heel fijn uitzicht over heel Narvikkommune.
Dit weekend zijn we nog eens naar Sjøvegan geweest, waar we dus onze hytte (hut, cabine, ...) hebben. Ik was er nog maar een keer geweest voor een heel weekend dus ik keek er wel naar uit. Sjøvegan is een klein dorpje, het is er heel rustig maar heel mooi. Ideaal om even tot rust te komen; net wat ik nodig had. Zaterdag hadden we onze eigen baan voor te ake gemaakt op de berg in de tuin, wat heel grappig en fijn was. Er lag daar veel meer sneeuw als in Narvik, elke pas die ik nam stond ik tot ver boven mijn knie in de sneeuw. Zondag was het extra fijn want toen kwam de zon er even gezellig bij. Zalig om u gewoon in te sneeuw te kunnen gooien met de zon op uw gezicht.
Laatst had ik toevallig een tv programma op televisie gezien en het handelde om de verschillen tussen personen in het oosten en noorden enzo, van NW dan. Mensen van noord NW werden beschreven als open mensen, maar met een groffe en simpele humor. Kan ik me persoonlijk zeer goed in vinden en ik ben dus op de juiste plaats terecht gekomen.
Wat me dadelijk bij het volgende brengt, ik denk dat het wel te merken is aan wat ik hier schrijf op mijn blog, maar ik ben hier echt heel goed terecht gekomen en op dit moment een heel fijne tijd heb hier. School is fijn (op die manier school fijn kan zijn natuurlijk), ik heb vrienden waar ik na school mee afspreek, mee naar feestjes ga en sleepovers mee houdt en ik heb een zeer vriendelijke en lieve familie waar ik altijd bij terecht kan als er iets zou zijn. Ik besef zeker en vast dat ik met mijn gat in de boter ben gevallen. Uiteraard zijn er ook dagen dat het wat minder gaat, maar deze horen er tenslotte bij en ik ben dan ook blij dat deze er zijn, zodat ik des te meer van de fijne dagen geniet, zodat ik besef dat niet alles altijd van zelf komt, dat men er zelf voor moet werken.
Dus dan rest er mij voor deze keer alleen nog maar «takk for meg» te zeggen, wat letterlijk betekent «dank u voor mij». Ze zeggen dit altijd als ze ergens geweest zijn, of de volgende keer als ze elkaar opnieuw zien zeggen ze «takk for sist», wat dus «dank u voor laatst» betekent. Så takk for meg kjære venner, vi snakkes!
Abonneren op:
Posts (Atom)