Nee ik zal toch maar in het Nederlands verder gaan. Zoals hier boven te zien is gaat het best wel oke met mijn Noors, maar toch nog niet helemaal zoals ik het zou willen, maar dat vraagt tijd zeker? Ik kan u wel verzekeren dat het een rare taal is. Aan de ene kant is het soms best wel een logische taal want ze schrijven veel dingen zoals ze het uitspreken, for eksempel excursie in het Nederlands wordt ekskursjon på norsk. Een vervelend ding is wel het dialect. 't Is niet zoals in Hechtel op school dat mensen van 't Linne AN spreken, nee, iedereen praat zijn dialect op school hier. Nu ik er toch over bezig ben, zal ik het taalsyst eem effe uitleggen. Toen Noorwegen lang geleden een provincie was van Denemarken was Deens dus de officiële taal, maar vele Noren bleven hun eigen dialect spreken. Toen Noorwegen onafhankelijk werd in 1814 werden er dus twee landstalen ontwikkeld, nynorsk en bokmål. Bokmål is nauw verwant aan het Deens en de dialecten leunen dan weer korter aan bij het nynorsk. Tot daar op zich nog oke, maar het vreemde aan de zaak is dat de dialecten, die bijna iedereen gebruikt, wel gebaseerd zijn op het nynorsk, dat bijna niemand spreekt. Zal het effe verduidelijken met een gemakkelijk voorbeeldje. 'wat' in het Nederlands wordt in bokmål 'hva', in nynorsk 'kva' en in mijn dialect (narviksdialect!!) 'ka'. Tot zover de niet zo interessante uiteenzetting over de geschiedenis van het Noors, maar eigenlijk wou ik gewoon even duidelijk maken dat ik dus wel al iets geleerd heb op school. Vorige week had ik norsk skrive dag op school, on 8u krijgt ge de opgave en die moet ge klaar hebben om 13u, een soort van examen dus. Deze keer ging het over gedichten in het nynorsk, lichtjes problematisch voor mij dus maar ik heb toch 2 bladzijden kunnen schrijven en daar was ik best trots op. Gelukkig spreek ik Noors trouwens, want Noren kunnen Zweeds èn Deens verstaan, maar doorgaans kunnen Zweden Deens niet verstaan en omgekeerd.
Voor de rest zal ik naar goede gewoonte weer even vertellen wat ik de laatste tijd allemaal het uitgestoken. Eigenlijk direct na mijn vorig blogbericht, wat dateert van 7 november en wat jullie ongetwijfeld allemaal minstens 1 maal hebben gelezen, is eigenlijk de kerstmis voorbereiding begonnen. Best wel grappig maar over het hele kerstmis gebeuren zal ik volgende keer vertellen want daar kan ik volgens mij ook een heel blogbericht mee vullen! Tot zover kerstmis dus voor deze keer.
Maandag 8 november stonden er weer niet zo veel lessen op het programma. Tijdens Engels kwam Colin Irvin, ne Amerikaan, even met ons praten. Hij gaf een presentatie over hoe humor situaties kan veranderen. Ongeveer het eerste wat hij zei toen hij zijn presentatie begon, was dat hij niet begreep hoe wij konden opletten in onze klas omdat als je naar buiten kijkt je een reusachtige berg ziet. Ik natuurlijk blij, want eindelijk iemand die mij begreep. De eerste dagen dat het zo gesneeuwd had, keek ik ook de hele tijd naar buiten, met gevolg dat leerkrachten vaak zeiden dat het maar gewoon sneeuw is. 'gewoon sneeuw', ja IN OKTOBER! Maar oke soit, diezelfde maandag was er ook nog een concert in folkenshuset. Het was een concert van 4 jongens uit Bodø en ik denk dat ze ongeveer dezelfde leeftijd als mij hebben. Het concert zelf was wel oke, niet super, maar beter als school natuurlijk. Oh ja ook nog diezelfde dag heb ik voor de eerste keer vastgezeten 's morgens met de bus. De bus moest dus een berg op maar het was heel druk en het ging dus niet vooruit met het gevolg dat die bus dus op een gegeven moment niet meer vooruit kwam (oke er lag ook wel best wat sneeuw). Na nog lang proberen besloot de chauffeur de bus naar beneden te laten gaan. Er was toch wel lichtjes paniek bij de meeste mensen toen (ik vond het eerder grappig) omdat die dus door een smalle doorgang moest en het was glad en er was sneeuw en blablabla. Eens onder heeft de chauffeur dan kettingen op zijn banden gelegd en was elk probleem van de baan. Die week was Markus ook nog in Rusland met school en hoewel hij niet bepaald een spraakwaterval is, was het toch wel raar omdat er niemand mij uitlachtte als ik voor de zoveelste keer viel. Ja, inderdaad, voor de zoveelste keer want de keren dat ik al gevallen ben zijn echt niet meer op 1, laat staan op 2 handen te tellen.
Het weekend van 12 tot 14 november was ik uitgenodigd voor een hyttetur met AFS midt-troms en ik keek er heel erg naar uit. Vrijdag nam ik om half 4 de bus naar Buktamoen, waar ik aankwam om 18u en opgehaald werd door een AFS vrijwilliger en toen moesten we nog een dik uur met de auto naar de hytte. Ik weet eigenlijk de exacte naam van het dorpje niet waar de hytte was, maar het was alleszins redelijk kort bij Finnsnes. Effe verduidelijken, een hytte is dus een hut met meestal geen stromend water. Gelukkig was er daar wel een klein kraantje maar het water dat er uit kwam, smaakte verbazend veel naar bos. Er was ook geen douche in de hut en de wc was een buiten wc, met andere woorden een put in de grond. Niet echt ideaal, maar voor een weekend was het wel is grappig. Toen iedereen, we waren ongeveer met 10 denk ik, vrijdagavond was aangekomen hebben we nog samen pizza gegeten en wat spellekes gespeeld. Op een gegeven moment ging ik samen met Thea en Manuela naar de wc en toen we terug kwamen zag Thea plots iets raars in de lucht. We hebben daar toen met ons drie een half uur staan wachten en uiteindelijk begon het duidelijk te worden: nog effe geduld en ik zou voor het eerst het noorderlicht zien. En ja inderdaad, na nog langer wachten zag ik dus mijn eerste noorderlicht die avond. Het was wel maar een klein beetje en niet zo heel felle kleuren want er waren veel wolken enzo, maar toch wel echt de moeite. De volgende dag hebben we veel tijd buiten in de vele sneeuw doorgebracht. We gingen sparken (een spark is iets waar iemand van voor op kan zitten terwijl de andere dat vooruit duwt) en we hebben ook veel sneeuwgevechten gehad.
Na een hele dag in de sneeuw stond er natuurlijke een typische Noorse maaltijd voor ons klaar toen we binnenkwamen, pølse.
's Avonds kwamen er nog andere (oudere) AFS vrijwillgers op bezoek waar we mooi wafels voor gebakken hadden. Natuurlijk aten we die wafels op typisch Noorse manier, met room en aardbeienjam in. Is wel oke, maar niet echt super dus hadden we met nugatti (=choco) en room geprobeerd en dat was wel heel lekker, precies kinderchocolade!
's Avonds gingen we nog eens naar het wc en toen we terug onze wandeling naar de hytte wouden beginnen (was ongeveer 2 minuten wamdelen) zagen we plots een vos zitten, en na-tuur-lijk moesten we daarlangs om binnen te geraken. Maar toen we die vos dus zagen zitten zijn we heel snel terug gelopen naar de wc. We hadden niks gezegd, maar alle 4 hadden we dezelfde reactie om direct terug te lopen. En ja, toen zaten we daar met 4 in een super klein hok. Niemand had een gsm bij dus iemand van binnen bereiken was ook geen goed plan. We hebben daar uiteindelijk een dik half uur gezeten maar toen kwam er gelukkig iemand uit het huis waardoor de vos weg ging zodat wij terug naar binnen gingen. Uiteindelijk schrik voor niks want toen we later die avond binnen zaten is de vos nog naar het huis zelf gekomen en was die helemaal niet gevaarlijk ofzo. We hebben toen ook nog buiten op onze rug in de sneeuw gelegen en naar het noorderlicht gekeken. Inderdaad, weer noorderlicht en deze keer was het feller en waren er bijna geen wolken dus echt heel vet. 't Is moeilijk om te omschrijven en 't is ook nooit hetzelfde dus de boodschap is: kom allemaal is naar Noorwegen en hopelijk hebt ge dan het geluk om het noorderlicht te zien. De volgende ochtend was het vroeg dag want er was maar 1 bus die ik terug naar huis kon nemen. Dus om 10u werd ik opgehaald, snel rijden om de bus van 11u te halen die me zou brengen naar de plaats waar ik om 12u de bus moest pakken. Uiteindelijk was ik om half3 terug in Narvik. Lang in de bus zitten enzo dus, maar het was een heel fijn weekend dus dat had ik er zeker wel voor over!
Vandaag hebben we een kleine tur na de postkast hier gedaan op de Ankenesfjelle omdat we foto's moesten maken voor de julebrev. Het was heel glad omdat het afwisselend sneeuwt en regent. Ik voelde mij precies in 71graden noord. Spikes onder de schoenen, warme kleren aan, vuurke stoken op de berg en kakao drinken. En hoewel ik ook spikes onder mijn schoenen had, ben ik toch weer een paar blauwe plekker rijker.
Na lange tijd heb ik ook nog eens nieuwe foto's op mijn picasa site gezet, maar geloof me, 't is dikke nest. Dus daarom dat ik er hier ook een paar tussen heb gezet. Oh ja, ze zijn hier vollebak kerstmis en sinterklaas kennen ze hier dus niet. Ik heb vandaag van mama een pakket met sinterklaassnoep uit België gekregen maar ik heb het aan Gunn gegeven zodat zij het kan bijhouden en met sinterklaas aan mij kan geven omdat ik er toch niet kan afblijven als ik het zelf bij houd. Maar ik heb er nu al spijt van haha.
Vele vragen zich ook af hoe koud het is hier nu. Ik kan u vertellen dat het koud is, soms heel koud maar niet superrrr koud aangezien ik hier aan het water woon. En zoals onze goede vriend Rudi Kenis ons allen geleerd heeft is het daar minder koud als inlands.
Tot zover weer een lang blogbericht. En oh ja, Belgjes, niet verdrinken in al dat water he! Ha det bra!
